Kakolet, fr., rodzaj kosza z siedzeniem na koniu, ośle, wielbłądzie itp. (f.).
Kaktus, gr., nazwa rośliny z rodzaju opuncjowatych o łodydze mięsistej i takichże liściach (fig.).
Kalabasja, hiszp., roślina z rodzaju dzbaniowatych (fig.); naczynie do płynów z wydrążonego owocu k-i.
Kalać, walać, brudzić, plamić, plugawić, hańbić; k. ś., plamić ś., walać ś., brudzić ś., hańbić ś. występkiem, niesprawiedliwością i t. p.
Kalafaktor — p. Kalefaktor.
Kalafjor, wł., roślina warzywna, gatunek kapusty ogrodowej; potrawa z szypułek kwiatowych tej rośliny (f.).
Kalafonja, gr., rodzaj żywicy, używanej do pocierania smyczka, do wyrobu pochodni, pokostu itd.
Kalaina, śpiż, którym Chińczycy wykładają pudełka do herbaty.
Kalait, gr. — p. Turkus.
Kalajor, gr. — p. Kalojer.
Kalamajda, ukr., twaróg ze śmietaną i szczypiorkiem.
Kalambur, fr., dowcipna gra wyrazów; wyraz dwuznaczny.
Kalamity, gr., skrzypy drzewiaste kopalne, skamieniałe.
Kalander, gr., prasa cylindrowa z ogrzewanemi walcami do gładzenia sukna, papieru i do nadawania połysku (fig.).
Kalandra, łć., ptaszek wróblowaty skowronkowaty.
Kalarepa, łć., roślina warzywna, gatunek kapusty ogrodowej; potrawa z korzenia tej rośliny (fig.) (zdr. Kalarepka).
Kalcescencja, łć. — p. Kalorescencja.
Kalcynacja, łć., zwapnienie, prażenie, wypalanie, spopielanie.
Kalcjum, łć., wapień.
Kalcynować, łć., prażyć, wypalać, spopielać.
Kalcyt, łć., minerał, węglan wapnia, spat wapienny, spat islandzki albo podwójny.
Kalebasa, hiszp. — p. Kalabasja; rodzaj delikatnych dużych gruszek letnich.
Kalectwo, tur., uszkodzenie ciała, poranienie, brak a. zanik jakiej części ciała lub zmysłu; niedołężność fizyczna.
Kaleczeć, tur., stawać ś. kaleką, niedołężnym.
Kaleczyć, tur., uszkadzać, ranić, nabawiać kalectwa; przen., krzywdzić, psuć, szkodzić; k. język = używać obcych zwrotów, popełniać błędy w mowie, w piśmie; k. ś., zadawać sobie kalectwo.
Kalefakcja, łć., ogrzewanie.
Kalefaktor, łć., stróż szkolny, palacz w piecach, wykonawca kary cielesnej w dawnej szkole; donosiciel, lizus.
Kalejdoskop, gr., przyrząd, złożony z trzech zwierciadełek w rurce o dnie szklanym i na nim różnobarwnych kamyczków, szkiełek i t. p., które za najmniejszym poruszeniem zmieniają położenie i przy pomocy zwierciadełek układają ś. w różne sześcio-promienne gwiazdki; przen., obrazy szybko zmieniające się.
Kalejdoskopowy, gr., ciągle się zmieniający, różnobarwny.
Kaleka, tur., pozbawiony jakiej części ciała a. zmysłu, poraniony, niedołęga (żołnierz k. = inwalid); nędzarz, biedak.
