tów a. sprawozdawców gazet z osobami znakomitemi w celu uzyskania wyjaśnienia w sprawie, obchodzącej ogół.
Interwjewer, ang., ten, co przeprowadza z kim interwjew; wywiadowca.
Interwjewować, ang., wywiadywać się od osób wpływowych o wyjaśnienie w sprawach ważnych w celu zawiadomienia ogółu.
Interymalny, Intermistyczny, łć., tymczasowy, prowizoryczny.
Intestat, łć., nieboszczyk, który nie pozostawił ważnego testamentu, choć pozostawił majątek.
Intoksykacja, łć., zatrucie, zakażenie krwi.
Intolerancja, łć., prześladowanie innego wyznania, nieznoszenie innych przekonań, nietolerancja.
Intonacja, łć., rozpoczęcie śpiewu, motyw, zaczęcie śpiewu; stopień czystości śpiewu, wzięcie właściwego tonu.
Intonować, łć., rozpocząć śpiew, poddać głos właściwy.
Intrada, łć., krótki wstęp do utworu muzycznego, przegrywka, fanfara na trąbkach.
Intramolekularny, łć., międzycząsteczkowy.
Intrata, wł., czysty dochód, przychód, zysk.
Intratny, wł., przynoszący znaczny dochód, korzystny.
Introdukcja, łć., wstępna część jakiego utworu muzycznego albo poetyckiego; wprowadzenie, udzielenie godności duchownej przez władzę świecką; inwestytura.
Introdukować ś., łć., mieszać ś. do czego, wtrącać się.
Introduktor, łć., wprowadzający, i przewodnik orszaku.
Introit, łć., wejście, wstęp; początek Mszy: antyfona na początku Mszy św.
Introligator, łć., oprawiacz książek (forma ż. Introligatorka).
Introligatornia, łć., pracownia introligatora.
Intromisja, łć., wprowadzenie sądowe w posiadanie: wnikanie.
Intromitować się, łć., wchodzić w posiadanie.
Intronizacja, łć., wyniesienie na tron, uroczyste wprowadzenie na urzędowanie (np. papieża, biskupa).
Introspekcja, łć., spostrzeganie wewnętrzne, zmysł wewnętrzny, samoobserwacja.
Intruz, łć., wdzierca, natręt, gość nieproszony; taki, który niewłaściwie dostał się na urząd.
Intryga, fr., chytry podstęp, knowanie, podejście, zawikłanie; w sztuce: węzeł dramatyczny, zawikłanie sytuacji.
Intrygant, fr., robiący intrygi, działający skrycie i podstępnie (forma ż. Intrygantka).
Intrygować, fr., robić intrygi; dać do myślenia, wprawiać w kłopot; zaciekawiać.
Intuicja, łć., wglądanie wewnątrz siebie; wewnętrzne widzenie, wgląd; ocena z własnego natchnienia; w fil., ujęcie w formę przestrzeni i czasu; bezpośrednie poznanie przez wewnętrzne poczucie, bez rozumowania; przeczucie, odgadnięcie prawdy; twórczość z natchnienia, bezpośrednia kontemplacja Boga i tajemnic; wynik intuicji, intuit.
Intuicjonizm, Intuitywizm, łć., w fil., twierdzenie, że prawdziwe poznanie osiąga się przez intuicję, podnoszący w dziełach sztuki znaczenie natchnienia.
Intuicyjny, Intuitywny, przym. od Intuicja; z wewnętrznego poczucia, z własnego natchnienia.
Intuit, łć., wynik intuicji rozważanej jako czynność; intuicja.
Intususcepcja, łć., wnikanie (w fizjologji).
Intymacja, łć., obwieszczenie,
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/469
Ta strona została przepisana.
