Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/460

 Indywidualista, łć., zapatrujący ś. na wszystko z osobistego punktu widzienia; zwolennik swobody przekonań, choćby kosztem karności społecznej.

 Indywidualizacja, łć., uwzględnienie charakteru indywidualnego jednostek; rozwój właściwości osobniczych.

 Indywidualizm, łć., pogląd, według którego jednostka ludzka, ze swoją odrębną naturą, uznaje się za czynnik: zasadniczy ustroju i rozwoju społecznego; system społeczny a. państwowy, oparty na uznaniu interesów jednostki za cel praw i instytucji bez względu na interesy ogółu; niezależność umysłowa; sposób osobistego zapatrywania się na rzeczy; temperament indywidualny artysty.

 Indywidualizować, łć., rozważać osobno, wydzielać, wyodrębniać indywidua, osobniki; rozważać coś jako odrębną w sobie całość (np. i. chorobę); w estety charakteryzować coś za pomocą rysów, znamionujących usposobienie a. nastrój chwili; i. ś. wyodrębniać ś. jako osobnik, wydzielać ś., wyosobnić ś. z masy, z gatunku.

 Indywidualnie, fr., osobiście, w sposób sobie właściwy.

 Indywidualność, łć., ogół cech, wyodrębniających jednostkę albo osobnika; odrębna, wybitna osoba, osobistość.

 Indywidualny, łć., należący do osobnika, charakteryzujący go, jemu właściwy, osobisty, odrębny.

 Indywiduum, łć., osobnik, jednostka, osoba; pogardl., człowiek zły, lichy, niewiele wart.

 Indziej, przysł., na innem miejscu, gdzieindziej.

 Inegzekucja, łć., niewykonanie.

 Ineksperjencja, łć., brak doświadczenia.

 Ineksprymable (-i), fr., blp., żart., spodnie.

 Inekwitacja, łć., objęcie w posiadanie majątku wskutek wyroku a. umowy obligacyjnej.

 Inercja, łć., nieruchomość, bezsilność, bezwładność; powszechna własność ciał, skutkiem której nie mogą same zmieniać swego stanu.

 Inercyjny, łć., bezsilny, bezwładny, wynikający z inercji, bezczynny.

 Infamacja, łć., rozgłaszanie o kimś niepochlebnych wiadomości, chociażby nawet prawdziwych.

 Infamis, łć., człowiek bez czci, od czci odsądzony, bezecnik, niegodziwy, osławiony.

 Infamja, łć., niesława, hańba; nikczemność; bezeceństwo, szkarada; odsądzenie od czci.

 Infamjować, Infamować, łć., odsądzać od czci.

 Infant, Infantka, hiszp., tytuł książąt i księżniczek domu królewskiego w Hiszpanji i Portugalji; królewicz, królewna; żart., syn, córka.

 Infanterja, fr., piechota, wojsko piesze.

 Infanterzysta, fr., żołnierz od piechoty.

 Infekcja, łć., zepsucie powietrza, zaraza, zarażenie, zakażenie krwi.

 Infekcyjny, łć., zaraźliwy, zakaźny: choroby i-e.

 Infernalja, łć., rzeczy piekielne, djabelskie.

 Inferować, łć., wnioskować, wnosić.

 Infestować, łć., napadać, trapić.

 Infeudacja, łć., nadanie letniości.

 Infiks, łć., wstawka, wewnątrz wyrazu wprowadzony dźwięk albo sylaba.

 Infiltracja, fr., wsiąkanie, nasiąkanie, przesiąkanie.

 Infima, łć., najniższa klasa w dawnych szkołach jezuickich.