Indukcja, łć., w log., wnioskowanie ze szczegółów o ogóle, z części o całości, ze spostrzeżeń i doświadczeń o prawach ogólnych, nawodzenie; w fiz. wywoływanie ś. wzajemne elektryczności i magnetyzmu lub elektryczności przez elektryczność (fig.), magnetyzmu przez magnetyzm, wzbudzanie prądów przez prądy a. przez magnesy.
Indukcyjny, przym. od Indukcja; metoda i-a = indukcja; prądy i-e = prądy wtórne, wzbudzone przez prądy, cewka i-na = zwój drutu, przeprowadzający prądy i-ne.
Indukować, łć., wnioskować według metody indukcyjnej.
Indukt, łć., wniosek, wywód; wprowadzenie sprawy wobec sądu.
Induktor, łć., zbroja, kotwica, przyrząd w maszynie dynamo-elektrycznej, wzbudzający prądy.
Indulgiencja, łć., pobłażanie, darowanie winy, rozgrzeszenie, odpust.
Indult, łć., zwolnienie, dane przez władzę duchowną od obowiązujących przepisów, dyspensa.
Industrja, łć., przemysł.
Industrjalizacja, łć., uprzemysłowienie (kraju).
Industrjalizm, łć., przewaga kierunku przemysłowego.
Industrjalny, Industryjny, łć., przemysłowy, dotyczący przemysłu.
Indycht, wł., farbka do prania bielizny, lazurek — p. Indygo.
Indyczę, łć., pisklę indyków.
Indyczka, łć., samica indycza (fig.); przen., kobieta kłótliwa, złośnica; kobieta ograniczona.
Indyczyć się, łć., zaczerwieniać ś. ze złości jak indyk, nadymać ś., puszyć ś. jak indyk, gniewać ś., złościć ś., czupurzyć ś., najeżać ś.
Indyferencja, łć., obojętność.
Indyferentny, łć., obojętny.
Indyferentyzm, łć., obojętność, szczególniej w rzeczach religijnych, oziębłość.
Indygiena, Indygien, łć., tubylec, krajowiec.
Indygienat, łć., prawo obywatelstwa w Rzeczypospolitej polskiej, udzielane cudzoziemcom.
Indygiencja, łć., bieda, nędza.
Indygienować, łć., obdarzać indygienatem.
Indygiestja, łć., niestrawność.
Indygnacja, łć., gniew, oburzenie.
Indygo, Indygowiec, hiszp., roślina z rodziny motylkowatych (fig.); barwnik ciemnobłękitny — p. Indycht.
Indyk, łć., Jędor, ptak kurowaty z podrodziny czubatek (fig.); kwita z byka za i-a = niekorzystna zamiana.
Indykacja, łć., wskazanie; w leczn., wskazówki lecznicze i oznaki, dotyczące choroby.
Indykator, łć., przyrząd do mierzenia i ciśnienia pary w cylindrze maszyny parowej, do notowania pracy, wykonywanej przez maszynę; siłowskaz.
Indykcja, Indykt, łć., poczet rzymski, w kalendarzach: cykl 15-letni, służący do obliczania dnia, w którym przypada Wielkanoc; zwołanie soboru kościelnego; oznajmienie; i. rzymski = okres 15-letni, używany w bullach papieskich, jako rachuba czasu.
Indykolit, gr., gatunek turmalinu niebieskiego.
Indywiduacja, łć., wyosobnienie, poczucie swej odrębnej osobowości.
