Igliczka, drut z uszkiem w kształcie igły do przeciągania tasiemki; prątek do roboty siatkowej.
Iglicznik, roślina z rodziny bodziszkowatych.
Igliwie, zbior., igły na drzewach, iglastych; wywar z tych igieł.
Igła, cienkie szpiczaste narzędzie stalowe do szycia; jak z i-y = nowiutki, świeżutki; cygańska i. = igła długa do szycia worów; przen., szycie (pracownica i-y = szwaczka); szczyt, iglica, szpic; liść tęgi szydłowaty na drzewie żywicznym, szpilka; w fiz., i. magnesowa = strzałka magnesowa, podparta tak, że się może dowolnie obracać po płaszczyźnie poziomej (i. zboczeń) (fig.) albo pionowej (i. nachyleń); sztyft w strzelbie uderzający w nabój.
Igława, roślina z rodziny szyszkowych; araukarja.
Ignam albo Jamy, bulwy mączyste różnych gatunków pochrzynu (Dioscorea), rośliny podzwrotnikowej (fig.).
Ignominja, łć., hańba, niesława, zniewaga.
Ignorancja, łć., niewiadomość, nieświadomość, nieuctwo.
Ignorant, łć., człowiek ciemny, nieświadomy, nieuk (forma żeńs. Ignorantka).
Ignorantyzm, łć., system utrzymania ciemnoty.
Ignorować, łć., nie wiedzieć o czym, nie chcieć o czym wiedzieć, umyślnie na coś nie zważać, lekceważyć.
Igrać, bawić się swawolnie, figlować, żartować, robić sobie z czegoś zabawkę (los igra z człowiekiem, kot igra z myszą); kpić, drwić z czego.
Igraszka, zabawka; facecja, żarty, figle, swawola, drwiny; i. słów = dowcipne wyrażenie.
Igrek, litera Y, ipsylon.
Igrzysko, zabawa; w lm. zabawy ludowe, gonitwy, wyścigi, zapasy, popisy publiczne (i. olimpijskie); igraszka, zabawka; stać ś. i-iem losu = znaleźć ś. niespodzianie w nieszczęśliwym położeniu.
Iguanodon, gr., wielki jaszczur z epoki przejściowej między jurajską a kredową (fig.).
Igumen, Ihumen, Hegumen, gr., w kościele wschodnim przełożony nad zakonnikami.
Igumenja, Ihumenja, gr., przełożona nad zakonnicami w kościele wschodnim.
Ikara lot, doznanie zawodu w zbyt śmiałych i ambitnych projektach; I. poloty, zbyt wysokie niedoścignione dążenia.
Ikarja, gr., wymarzona kraina szczęścia.
Ikon, Ikona, gr., obraz święty; przen., porównanie, obraz.
Ikonodul, gr., obrońca czci obrazów świętych.
Ikonografja, gr., opisanie starożytnych obrazów i posągów, badanie obrazów, rzeźb i utworów sztuki chrześcijańskiej pod względem religijno-historycznym.
Ikonoklasta, gr., przeciwnik czci obrazów; burzyciel obrazów, obrazoburca.
Ikonolatrja, gr., czczenie obrazów, jako uzmysłowienia bóstw i świętości.
Ikonologja, gr., znajomość symbolicznego znaczenia obrazów, znajomość sposobów używania symbolów w obrazach, mowa figuryczna przez obrazy.
Ikonostas, gr.,
