Ideografja, pismo, używające znaków na pojęcia, nie na głosy, dźwięki (np. chińskie).
Ideogram, gr., znak ideograficzny, znak na piśmie, wyrażający pojęcie.
Ideolog, gr., marzyciel; autor pism, traktujących o ideologji.
Ideologja, gr., nauka o ideach, metafizyka; rojenie, pozbawione realnych, praktycznych podstaw albo znaczenia; marzycielstwo.
Ideomotoryjny — p. Ideodynamiczny.
Ideoplastja, gr., wpływ wyobraźni na ciało, wpływ jej na przedmioty, znajdujące się zewnątrz osoby, która powzięła jakieś wyobrażenie.
Ideowiec, gr., człowiek idei, skłonny do kierowania się ideą, do służenia idei.
Ideowy, gr., dotyczący idei, zgodny z ideą.
Idjoblasty, gr., komórki roślinne różne od sąsiednich komórek tkanki jednorodnej.
Idjocieć, gr., stawać się idjotą, głupieć.
Idjodynamiczny, gr., posiadający a. wytwarzający siłę własną.
Idjoelektryczne gr., ciała, złe przewodniki elektryczności.
Idjolatrja, gr., uwielbianie samego siebie.
Idjom, Idjomat, gr., właściwość językowa; narzecze prowincjonalne, djalekt.
Idjomatografja, Idjomatologja, gr., nauka o gwarach, opis narzeczy, badanie narzeczy.
Idjopatyczny, gr., właściwy sobie, samodzielny; i-a choroba, samoistna, niezależna od innej choroby.
Idjoplazma, gr., część protoplazmy.
Idjosynkrazja, gr., usposobienie osobnicze, osobista odrębność w upodobaniach i wstrętach; nienormalne odczuwanie pewnych wrażeń zmysłowych; wstręt do pewnych pokarmów, zwierząt, przedmiotów, zapachów i t. p. lub upodobanie w rzeczach wstrętnych, przykrych.
Idjota (forma ż. Idjotka), gr., niedołęga umysłowy, niedorozwinięty, kretyn; przen., głupiec, nieuk.
Idjotyczny, głupi, niemądry.
Idjotykon, gr., słownik wyrazów gwarowych, używanych w jakiej okolicy.
Idjotyzm, gr., niedołęstwo umysłowe, stan chorobliwy od urodzenia; przen., głupota.
Idol, gr., wyobrażenie boga, bożyszcze
Idololatrja, gr., bałwochwalstwo.
Idyliczny, przym. od Idylla; sielankowy, pasterski, wiejski; niewinny, prosty.
Idylla, gr., sielanka, obrazek z życia sielskiego; poemat sielankowy, bukolika, poemat pasterski.
Igielnica, Igielniczka, Igielnik, puszeczka do igieł, rurka zamykana do trzymania igieł.
Igielny, przym. od Igła.
Igiełka, mała igła; i. magnesowa = sztabka stalowa, osadzona na sztyfcie w busoli wskazująca stronę północną.
Igiełkowaty, mający kształt igiełki.
Iglarz, ten, co wyrabia igły (forma żeńs. Iglarka).
Iglasty, okryty igłami, szpilkowy, szyszkowy (las i.); podobny do igły.
Iglica, wielka igła; szpilka podwójna do włosów; drut do robienia pończoch; ostry wierzchołek góry, wieży, szpic; niewielka ryba morska, przypominająca rośliny wodne (fig.).
Iglicówka, rodzaj karabinu z mechanizmem odtylcowym.
