Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/423

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Handlarski, przym. od Handlarz, od Handlarstwo; kupiecki, kramarski.

Handlarstwo, nm., kupiectwo, prowadzenie handlu, kupczenie.

Handlarz, nm., handlujący, kupiec, przekupień, kramarz.

Handlować, nm., kupczyć, kupować i sprzedawać towary dla zysku; targować; frymarczyć.

Handlowiec, nm., pracownik handlowy, zajmujący się interesami handlowemi; bogaty kupiec, przemysłowiec.

Handlowność, nm., kwitnący stan handlu kraju lub miasta.

Handlowny, nm., prowadzący wielki handel, słynny z handlu dużego.

Handlowy, nm., dotyczący handlu, będący przedmiotem handlu; kupiecki, komercyjny; h. regiestr księga, prowadzona przy właściwym sądzie, zawierająca wykaz firm, wiadomości osobiste o kupcach i spółkach handlowych w danej miejscowości.

Handlówka, nm., szkoła handlowa, gazeta handlowa.

Handryczyć, krzyczeć; h. ś. kłócić się, sprzeczać się, targować się.

Handżar, Andżar, tur., rodzaj obosiecznego sztyletu z długą rękojeścią, zakrzywiony na końcu, puginał (fig.).

Hangar, fr., wielka szopa na wozy, samoloty, narzędzia; remiza.

Hangardy, fr., murowane ochronne pomieszczenie dla wojska w twierdzach.

Hangować, nm., spuszczać na linie szybem do kopalni.

Haniebnie, przysł., z hańbą, sromotnie, okropnie; brudno, szkaradnie; strasznie, ogromnie.

Haniebny, hańbę przynoszący, sromotny, niecny, bezecny, niegodny, nikczemny; przen., okrutny, strasznie wielki.

Hankier, nm., rodzaj bursztynu przeświecającego.

Hanswurst, nm., komiczna osoba farsy ludowej niemieckiej; błazen, pajac, arlekin.

Hantle, Haltery, ciążki: dwie kule żelazne połączone rączką do ujęcia, używane przy ćwiczeniach gimnastycznych (fig.).

Hanza, nm., dawny związek handlowy miast w północnych Niemczech.

Hanzeatycki, nm., przym. od Hanza; należący do Hanzy, mający styczność z Hanzą.

Hanzjata, członek Hanzy.

Hańba, sromota, wstyd, zakała, niesława, bezeceństwo, infamia (h-ę zadać = zganić); h.! = okrzyk, wyrażający potępienie kogoś albo czegoś, oburzenie; protest, pogarda.

Hańbiący, przynoszący hańbę, sromotny, haniebny.

Hańbiciel, ten, co hańbi, oszczerca, obmówca, przechera.

Hańbić, okrywać hańbą, przynosić hańbę, sromocić, plamić; h. kobietę = uwieść ją; h. ś., okrywać ś. hańbą.

Haraburdap. Hałaburda; wrzawa, wrzask, burda, zwada; robiący burdę, awanturnik.

Haracz, tur., danina, nałożona w Turcji na poddanych nie Mahometan; opłata, składana Turcji przez kraje hołdownicze; danina, opłacanie ś.

Harakiri, japoń., samobójstwo przez rozcięcie sobie brzucha mieczem.

Harambasza, ar., dowódca hajdamaków serbskich.

Haramza, Haramdzia, pers., gawiedź, tłuszcza: hultaj, oszust, włóczęga.