Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/421

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

dwupiórą siekierą o jednym ostrzu szerokim a drugim ostrym (fig.); narzędzie do obcinania wysokich gałęzi.

Halabardnik, Halabardzista, nm., żołnierz, uzbrojony halabardą.

Halali, nm., sygnał myśliwski na trąbce podczas polowania z ogarami przy dościganiu zwierzyny; otrąbienie.

Halawa, ukr., duża zatoka stawu; miejsce odkryte bezdrzewne.

Halbecwelwe, Halbecwelbe, Halbik, nm., rodzaj gry w karty: wpół do dwunastej.

Halbfrancband, nm., oprawa książki w półskórek (grzbiet i rogi skórkowe).

Halc, nm., wycięcie u sukni, do którego przyszywają kołnierz; kark; gm., kołnierz, kark, grzbiet.

Halcjon, gr., ptak zimorodek.

Haldap. Hałda.

Haleluja, hebr.p. Aleluja.

Halerz, nm., rodzaj dawnej drobnej monety; dzisiejsza drobna miedziana moneta austryjacka, setna część korony.

Halifaksy, ang., nazwa gatunku łyżew (fig.).

Haligrafja, gr., opisanie gatunków soli.

Halizna, miejsce w lesie, drzew i krzewów pozbawione, drzewami niezarosłe, polanka.

Halka, spódnica kolorowa pod suknię.

Halny, słowack., przym. od Hala; górski wiatr h. = wiejący z gór, szczególnie w Tatrach.

Halo, gr., nazwa kół świetlnych otaczających niekiedy słońce i księżyc (fig.).

Halo! w myśl., okrzyk przyzywania; odezwa przy telefonie

Halochemja, gr., część chemji o solach.

Halogien, Haloid, gr., chem. chlorowiec; jakikolwiek pierwiastek, należący do tej samej gromady, co i chlor (np. brom, jad).

Halografja, gr., opisanie salin.

Halometr, Halimetr, Haloskop, gr., przyrząd do oznaczania zawartości soli w solance.

Halotechnika, gr., przemysł dobywania soli; wiadomości niezbędne w tym przemyśle.

Halować, płynąć blizko brzegu, przybijać do brzegu.

Halsband, nm., naszyjnik.

Halstuck, Halsztuk, nm., rodzaj krawata, w kształcie chustki, zawiązywanej na szyi (zdr. Halsztuczek).

Halt! nm., stój! zatrzymaj się! (komenda).

Halter, nm., sznur z chwastami do podpięcia firanki albo portjery (fig.): w lm. h-ryp. Ciążki, Hantle.

Haltsygnał, nm., znak, wywieszany w celu zatrzymania pociągu kolejowego (fig.).

Halucynacja, łć., chorobliwe złudzenie zmysłów, polegające na tem, że wyobrażenie przybiera charakter rzeczywistości; przywidzenie; wizje, widziadła, marzenia na jawie, omamy.

Halucynować, łć., podlegać halucynacjom, mieć widzenia.

Halurgja, gr., nauka o salinach, o kopalniach soli.

Hałaburda, Hałaburdnik, Haraburda, ukr., krzykliwy, burda, hałasujący, awanturnik, zawadjaka.

Hała-drała! prędko, bez zastanowienia.

Hałakać, krzyczeć, wrzeszczeć.