Gwiazdownica, roślina — p. Muchotrzew.
Gwiazdosz, roślina z rodziny różowatych: nawrotnik, lwia łapa, aster.
Gwiazdowaty — p. Gwiaździsty.
Gwiazdowy rok, przeciąg czasu, jakiego potrzebuje słońce albo planeta, aby wrócić do gwiazdy, przy której poprzednio się znajdowała; rok syderyczny.
Gwiazdozbiór, konstelacja, grupa gwiazd na sklepieniu nieba, blizko siebie leżących i tworzących jakby pewną figurę.
Gwiaździarstwo, Gwiaździarzstwo, astronomja, astrologja.
Gwiaździarz, Gwiazdarz, obserwujący gwiazdy, astronom, astrolog.
Gwiaździeniec, Drzewo gwiazdowe; roślina z rodziny zbuczynowatych.
Gwiaździsty, Gwiazdowaty, iskrzący, błyszczący, jak gwiazda; pełen gwiazd; kształtem podobny do gwiazdy.
Gwicht, nm., ciężarek do ważenia, który się kładzie na szali wagi.
Gwiezdny, Gwiazdowy, przym. od Gwiazda.
Gwieździsty — p. Gwiaździsty.
Gwinciarka, nm., śrubownica, maszyna do wyrabiania śrub; g. ręczna = przyrząd do ręcznego wyrabiania śrub.
Gwinciarz, nm., ten, co wyrabia gwinty.
Gwinea, ang., złota moneta angielska = 21 szylingom = 972 rb.
Gwint, nm., rowek ślimakowato ś. kręcący na śrubie lub w rurze wyrznięty w kształcie ślimaka, skręt śrubowy; śruba (fig).
Gwintowany, nm., mający gwinty; strzelba g-a — p. Gwintówka.
Gwintówka, strzelba gwintowana.
Gwizd, głos wydany przez usta rurkowato ściśnięte a. przez gwizdawkę; świst.
Gwizdać, świstać, wydawać ostry dźwięk przez ściśnione usta lub przez gwizdawkę; wiatr gwiżdże = świszczy; wydawać głos gwiżdżący (o niektórych ptakach); nauczę cię po kościele g. = oduczę cię zuchwalstwa!
Gwizdawka, Gwizdek, narzędzie do gwizdania, świstawka, rodzaj piszczałki (g. parowa) (fig.).
Gwizdnąć, Gwiznąć, świsnąć; uderzyć, lunąć, palnąć — p. Gwizdać.
Gwoli, przys. (właśc. ku woli), stosownie do woli, dla, według czyjej chęci; w celu, z powodu, ze względu na...
Gwozdawa, bot., roślina z rodziny sandałowcowatych.
Gwoździarka, maszyna do robienia gwoździ.
Gwoździarnia, warsztat gwoździarski, fabryka gwoździ.
Gwoździarstwo, rzemiosło gwoździarskie, wyrób gwoździ.
Gwoździarz, wyrabiający gwoździe, sprzedający gwoździe.
Gwoździć (działo) zatykać gwoździem zapał, zagważdżać.
Gwoźdź — p. Góźdź.
Gwóźdź, Gwoźdź, kawałek żelaza lub drzewa spiczasto zakończonego z główką do wbijania; ćwiek, czop u beczki; część głowni noża a. broni siecznej, wchodząca w rękojeść; przen., utrapienie, kłopot, frasunek; wbić komu g-dzia w głowę = nabawić go kłopotu, w kartach (wincie): zamienianie jednej karty przez dwóch partnerów.
Gynerium, bot. — p. Okólcz (fig.).
Gzelce, grzanki.
