Gieotektonika, gr., dział gieologji, nauka o ułożeniu skał, ich wzajemnym stosunku i względnym wieku.
Gieotermiczny stopień, gr., różnica głębokości, przy której temperatura w głębi ziemi wzrasta o 1°C, średnio 33 metry.
Gieotermika, gr., nauka o zmianach temperatury w głębi ziemi.
Gieotermometr, gr., termometr do mierzenia temperatury ziemi w znacznych głębokościach.
Gieotropizm, gr., własność niektórych części roślin (korzeni, łodyg), wskutek której rosną one w kierunku siły ciężkości lub jej przeciwnym.
Gieozofja, gr., filozoficzne rozważanie kuli ziemskiej; filozofja gieografji.
Giepard, fr., zwierzę drapieżne z rodziny kotów, zamieszkujące Azję i Afrykę i dające się układać do polowania (fig.).
Gierada, łć., wyprawa ślubna kobieca; statki; naczynia domowe, rzemieślnicze.
Gieranina, wyciąg z korzeni bodziszka.
Gieranja, Gieranjum, gr., roślina z rodziny bodziszkowatych, bodziszek (fig.).
Gierencja, łć., przedstawicielstwo; przeprowadzenie (sprawy).
Gierent, łć., zawiadowca, zarządca, pełnomocnik handlowy, przemysłowy a. polityczny.
Giereza, Niedołęga Giereza, małpa afrykańska wązkonosa, o jedwabistej czarnej sierści z długą białą grzywą i białą kiścią na końcu ogona
Gierka, zdr. od Gra; rodzaj ubioru; zalotnica, gamratka; dziewczyna szturmak, podlotek.
Gierłasz, Gieryłasz, ros., rodzaj gry w karty: wist bezatutowy.
Giermak, tur., czamara, sukmana, ubranie zwierzchnie.
Gierman, chem., pierwiastek z gromady azotowców = Ge.
Giermanista, uczony znawca starożytności niemieckich lub języka niemieckiego i literatury.
Giermanizacja, Giermanizowanie, nm., niemczenie, narzucanie niemczyzny.
Giermanizator, łć., dążący do zniemczenia.
Giermanizm, wyrażenie a. zwrot właściwy językowi niemieckiemu, użyty w innym języku.
Giermanizować, niemczyć.
Giermanofilstwo, gr., namiętność do wszystkiego, co niemieckie.
Giermanofobja, gr., wstręt ku Niemcom i niemczyżnie.
Giermanomanja, gr., zamiłowanie wszystkiego co niemieckie, giermańskie.
Giermanowie, łć., nazwa przodków dzisiejszych Niemców i ludów plemiennie im pokrewnych.
Giermański, niemiecki; g-ie języki, języki ludów pochodzenia giermańskiego: niemiecki, holenderski, angielski, fryzyjski, duński, szwedzki, norweski, islandzki.
Giermańskość, cecha Niemców, przynależenie do Giermanów.
Giermek, węg., pomocnik rycerza, noszący za nim broń a. rynsztunek; figura w szachach (= laufer).
Gierokomika, gr., sztuka pielęgnowania starości.
Gieront, gr., dosł. starzec; w starożytnej Sparcie członek Gieruzji.
Gierować, nm., przycinać listwę aby z niej zrobić ramkę, spajać ją w winklach (w kątach).
Giers, Giersz, nm., groch zielony, podagrycznik.
