Gieodezja, gr., nauka mierzenia powierzchni ziemi, wyższe miernictwo, nauka o sposobach rysowania map.
Gieodynamika, gr., dział gieologji, nauka o przemianach zachodzących w skorupie ziemskiej i o czynnikach, powodujących takowe.
Gieofagowie, gr., dzikie ludy niektórych krajów, jedzące ziemię (tłustą glinkę).
Gieofizyka, gr., nauka o zjawiskach fizycznych na ziemi; gieografja fizyczna.
Gieogienja, Gieogonja, gr., ziemiotwórstwo, część gieologji o powstawaniu i kształtowaniu kuli ziemskiej.
Gieognosta, gr., uczony, biegły w gieognozji; gieolog.
Gieognozja, Gieognostyka, Gieotektonika, gr., gieologja opisowa, nauka o obecnym składzie skorupy ziemskiej.
Gieogonja — p. Gieogienja.
Gieograf, gr., znawca gieografji, uczony, zajmujący się opisaniem ziemi, ziemiopis.
Gieografja, ziemioznawstwo, ziemiopisarstwo; opisanie ziemi, krajów i miejscowości na niej; g. fizyczna, dział gieografji ogólnej, zajmujący się powłoką ziemską, jako złożoną z lądu, wody i powietrza, oraz zjawiskami na niej zachodzącemi; g. matematyczna, dział gieografji ogólnej, badający ziemię, jako ciało niebieskie, t. j. położenie jej we wszechświecie, kształt, wielkość i prawa ruchu; g. polityczna, dział gieografji ogólnej, zajmujący się ziemią jako siedliskiem człowieka, a więc podziałem na narody, państwa, oświatą, handlem, przemysłem itp.
Gieoid, Gieoida, gr., powierzchnia bryły ziemskiej; bryła matematyczna zbliżona do istotnej postaci ziemi.
Gieoidalny, gr., zbliżony kształtem do kuli ziemskiej, kulisty.
Gieolog, gr., uczony, zajmujący się gieologją.
Gieologja, gr., nauka o budowie i tworzeniu się ziemi, a w szczególności jej warstw zewnętrznych, czyli t. z w. skorupy ziemskiej.
Gieomechanika, gr., mechanika ciał stałych.
Gieometra, gr., mierniczy zajmujący ś. pomiarami gruntowemi; znawca gieometrji; miernik.
Gieometrja, gr., nauka o mierzeniu linji, powierzchni i brył.
Gieometryczny, gr., przym. od Gieometrja; dotyczący gieometrji; stosunek g., postęp g. = taki stosunek między szeregiem liczb, że każdą następną można otrzymać, mnożąc poprzednią przez liczbę stałą, niezmienną; przen., regularny, prosty, równy.
Gieomorfologja, gr., nauka o kształtach ziemi (góry, doliny itp.).
Gieonomja, gr., nauka o gatunkach ziemi, o użytkowaniu ziemi.
Gieoplastyk, gr., wykonywający wypukło mapy ziemi.
Gieoplastyka, gr., blm., znajomość wyżyn i nizin ziemi.
Gieorgiki, gr., poematy, opiewające prace rolnicze.
Gieorginja, Gieorgina, ozdobna roślina ogrodowa z rodziny złożonych, dalja (fig.).
Gieoskopja, gr., obserwacje procesów, zwłaszcza cieplnych, odbywających się pod powierzchnią ziemi.
Gieostatyka, gr., nauka o równowadze ciał stałych.
Gieotaktyzm, gr., ruch organizmów, spowodowany przyciąganiem ziemi; g. dodatni: ruch ku środkowi ziemi; g. ujemny: ruch, oddalający się od środka ziemi.
