g. ś. do kogo: lgnąc, tulić ś., zbierać się, chronić się; rwać się.
Garncarnczyk, terminator lub czeladnik garncarski.
Garncarnia, warsztat garncarski.
Garncarka, robiąca garnki, sprzedająca garnki.
Garncarstwo, sztuka wyrabiania naczyń z gliny palonej, przemysł, zajmujący ś. wyrobem takich naczyń; rzemiosło garncarza.
Garncarz, rzemieślnik wyrabiający garnki i kafle, stawiający piece, zdun; zool., owad krajowy błonkoskrzydły z rodziny grzebaczów, zakładający gniazda w dziurawych słupach i parkanach i wytępiający je wewnątrz gliną; ptak brazylijski wróblowaty, budujący na drzewach gniazda z gliny i błota w kształcie małego pieca piekarskiego.
Garncówka, naczynie (butla, beczułka), zawierające garniec.
Garnczek, Garnuszek, mały garnek.
Garnek, naczynie glinianie lub metalowe na masło, mleko; do gotowania; w cudze g-ki zaglądać, mieszać ś. w cudze sprawy; ciemno, jak w g-u, zupełnie ciemno; wielkie lejkowate zagłębienie w gruncie, w którym skutkiem spadku wody wirują głazy.
Garnela, hol., krewetka, drobny skorupiak morski jadalny, o miękkim pancerzu (fig.).
Garniec, miara do ciał ciekłych i sypkich = 4 kwartom a. litrom.
Garnirować, fr., obszywać po brzegach wstążkami lub koronkami, bramować, ozdabiać, przyozdabiać, ubierać; okładać gustownie potrawy różną jarzyną, ubierać.
Garnirunek, fr., przyozdobienie ubrania tiulem, wstążką, taśmą itp.
Garnitur, fr., dobór przedmiotów, należących do jednego kompletu: komplet naczyń stołowych, mebli jednakowych, biżuterji; całkowity ubiór męski.
Garnizon, fr., wojsko stałe w pewnej miejscowości, załoga (miasta, twierdzy).
Garnkoskrob, żart., pieczeniarz, próżniak, darmozjad.
Garnkotłuk, pogard., kucharka, kucharz-partacz; posługująca w kuchni.
Garnkowiec, kamień gliniasty do wyrobu naczyń.
Garnuszek, zdr. od Garnek, mały garnek, kubek, kubeczek; oddać na g., oddać niemowlę na wykarmienie; na swój g., odstawienie od piersi.
Garnuszkowy, przym. od Garnuszek: flaki g-e, przyrządzone w oddzielnym garnuszku dla każdego jedzącego.
Garota, hiszp., klamra żelazna ze śrubą do duszenia przestępców (f.); kara śmierci przez uduszenie; wymuszenie czegoś na kimś.
Garotować, hiszp., wykonywać karę śmierci przez uduszenie; wiązać; wymuszać co na kimś.
Garować, nm., wycinać, wyżłabiać w drzewie dziurę (garę); zawiewać z boku (wiatr); rosnąć (ciasto w piekarni).
Garson, fr., posługacz, lokaj w restauracjach, w piwiarniach, w cukierni, w kawiarni; kelner.
Garstka (zdr. Garsteczka), mała garść, mała ilość, szczypta, kupka, trochę; gromadka, kupka (ludzi); maleństwo, drobiazg.
Garść, część ręki od palców do stawu napiąstkowego; dłoń zgięta do objęcia czegoś, pięść, kułak; przen., miarka, szczypta; mała liczba, niewielka ilość czego, trocha, kupka, wiązka, pęk; trzymać w g-ci, mieć w swojej
