na wszystko jak największych podatków, przeciążanie podatkami.
Fiskalny, łć., przym. od Fisk; skarbowy, podatkowy, pilnujący gorliwie interesów skarbowych.
Fiskał, łć., urzędnik skarbu publicznego; prokurator konsystorski, instygator duchowny; chciwiec, ździerca; urzędnik bardzo gorliwy w przysparzaniu skarbowi dochodów.
Fiskus, — p. Fisk.
Fistula, fiz. kanał ropny, idący od wrzodów wewnętrznych lub między wrzodami; przetoka, rurka, przez którą dmuchając, dzieci strzelają grochem, świstuła; piszczałka w organach; głos falsetowy.
Fisz, nm. w wyr. gruby f. = gruba ryba, dygnitarz, bogacz.
Fiszbin, nm., pręt rogowy z górnej szczęki a. z podniebienia wieloryba.
Fiszka, fr., marka do gry, liczbon, znak (fig.).
Fiszorek, Wiszorek, nm., wałeczek z bibuły a. z irchy mocno zwiniętej, służący do rozprowadzania cieniów w rysunku kredkowym (fig.).
Fiszutka, fr., lekka trójgraniasta zarzutka kobieca na głowę; rodzaj małej pelerynki, mantylki (fig.).
Fita, ang., leśn., narzędzie do mierzenia średnicy drzew, średnicomiar, tastr.
Fitobijologja, gr., nauka o życiu roślin, bijologja roślin.
Fitochemja, gr., część fizjologji o procesach chemicznych, które zachodzą w żywych roślinach.
Fitogieografja, gr., botanika gieograficzna, gieografja roślin, nauka o rozmieszczeniu roślin na ziemi.
Fitografja, gr., opis roślin.
Fitolit, gr., skamieniałość roślinna.
Fitologja, gr., — p. Botanika.
Fitotomja, gr., anatomja roślin.
Fiu fiu! wykrz. oznaczający podziw; hoho! fi fi! no no! oho! jemu w głowie f. bździu = pusto, pstro.
Fiukacz, ten co fiuka, fiukała; zabawka do fiukania przez dmuchanie (np. ptaszek gliniany), fiutek; lampka naftowa, używana w fabryce.
Fiuknąć, nied. Fiukać, świstnąć, gwizdnąć; gwizdać, świstać, okazywać gwizdnięciem lekceważenie, obojętność.
Fiumoar, fr., pokój do palenia cygar i papierosów.
Fiutek, gwizdawka.
Fiutki, stroje, błyskotki, wstążki, paciorki.
Fizerajza, nm., w introligatorstwie: żelazko do wyciskania linji wzdłuż brzegów okładki.
Fizerować, nm., wyciskać szlaczki i linje na okładkach książek i pugilaresach.
Fizjatrja, gr., leczenie przez samą przyrodę.
Fizjogienja, Fizjogonja, gr., dzieje powstania przyrody.
Fizjognomika, Fizjonomika, gr., nauka oznaczeniu rysów twarzy, sztuka rozpoznawania charakteru człowieka z wyrazu twarzy.
Fizjognomista, Fizjonomista, gr., odgadujący charakter człowieka z wyrazu i rysów twarzy; badacz fizjognomiki.
Fizjognomja, Fizjonomja, gr., wyraz twarzy ludzkiej, rysy twarzy; cecha, rysy charakterystyczne czego, ogólny wygląd, zarys, wyraz; żart. twarz.
Fizjognozja, gr., znajomość i badanie przyrody.
Fizjograf, gr., znawca i badacz przyrody.
Fizjograficzny, gr., dotyczący przyrody jakiej miejscowości.
