Dziwaczeć, stawać się dziwakiem.
Dziwaczek, bot., roślina z rodzaju nocnicowatych.
Dziwaczność, rz. od Dziwaczny; dziwactwo.
Dziwaczny, Dziwacki, dziwny aż do śmieszności, cudacki, cudaczny, fantastyczny; chimeryczny, ekscentryczny.
Dziwaczyć ś., postępować dziwacznie, wyrabiać dziwactwa, kaprysić, grymasić, zbytecznie wybredzać, wydziwiać; zrzędzić, tetryczyć, mantyczyć; drobiazgowość posuwać do znudzenia, do pedanterji; nadmiernie skrupulizować.
Dziwadło — p. Dziwoląg.
Dziwak, człowiek dziwaczny, nienaturalny, postępujący w sposób dziwaczy; cudak, oryginał, ekscentryk; tetryk, mantyka.
Dziwer, Dźwier, pers., deseń na stali demasceńskiej.
Dziwerować, Dźwerować, pers., zdobić stal damasceńską (twardą i wytrzymałą) w dziwery czyli desenie; damaszkować, demeszkować, modrawić.
Dziwerówka, Dźwierówka, pers., strzelba ze stali damasceńskiej, dziwerowana, damaszkowana.
Dziwić, sprawiać wrażenie czegoś niespodziewanego albo niezwykłego, zadziwiać, zdumiewać, wprawiać w podziw; d. ś., dziwować się; doznawać zdziwienia, wrażenia, że się ma przed sobą coś niezwykłego, niespodziewanego a. niezwykłego, zdumiewać ś., zastanawiać ś., przypatrywać ś.
Dziwnie, Dziwno, przys. od Dziwny; na podziw, bardzo zadziwiająco, szczególnie, śmiesznie.
Dziwny, zadziwiający, zdumiewający, niezwykły; godny podziwu; przedziwny, nadzwyczajny, osobliwy, niepospolity; dziwaczny, cudacki, ekscentryczny, oryginalny; coś dziwnego sobie zrobić = dopuścić ś. czegoś niespodziewanego, jakiego rozpaczliwego zamachu na siebie.
Dziwo — p. Dziw; widziadło, mara, strach, straszydło; d. przysł. coś dziwnego!
Dziwoląg, Dziwadło, zjawisko dziwaczne, człowiek dziwaczny, cudak; potwór, monstrum, poczwara, dziwotwór; niedorzeczność, cudactwo; brednia (popisał dziwolągi).
Dziwolężny, Dziwolążny, przym. od Dziwoląg; dziwaczny, cudaczny, potworny.
Dziwonia, krajowy ptak wróblowaty stożkodzioby z rodziny łuszczaków.
Dziworzesznia, gatunek palmy, wydający olbrzymie owoce w kształcie dwóch orzechów zrosłych razem.
Dziwostręt, roślina z rodziny psiankowatych.
Dziwota — p. Dziw; dziwo, rzecz dziwna, osobliwość; nie d. = nie dziw.
Dziwotwór (-oru) — p. Dziwoląg.
Dziwotwórczy, sprawiający cuda.
Dziwować, zadziwiać, podziwiać, d. się; p. Dziwić.
Dziwowisko, rzecz wzbudzająca podziw ogólny, widok zabawny, osobliwość, rzecz dziwna, zadziwiająca, widowisko dziwne, przedmiot podziwu, dziwotwór.
Dziwożona, istota bajeczna, w podaniach ludowych wspominana, boginka brzydka i złośliwa, karząca przekroczenia przeciw wierności małżeńskiej.
Dzwon, naczynie metalowe kształtu kielicha, do dzwonienia sercem wewnątrz zawieszonym (fig.); (bić we d-ny, uderzać we d-ny = dzwonić; przen. od
