wielkiego d-nu = od wielkiego święta, od wielkiej uroczystości); naczynie szklane kopulaste, klosz do nakrywania potraw, roślin, albo do doświadczeń fizycznych; d. nurkowy = rodzaj klosza, umożliwiający nurkom dłuższe przebywanie pod wodą (f.); dźwięk, dźwięczność (ta cegła ma dobry d.); d. chiński = krąg metalowy, w który się uderza silnie, talerz metalowy, używany w orkiestrach jako instrument, tamtam; kloc umieszczony pod otworem barci dla zabezpieczenia jej od niedźwiedzi, samobitnia; zdr. Dzwonek.
Dzwonek — p. Dzwon (pociągnąć za d.); brzękadło w kształcie kuli wydrążonej ze śróciną wewnątrz; (uprząż z dzwonkami; czapka z d-nkami = czapka błazeńska; przen. potrząsać dzwonkami = dowcipkować po błazeńsku); d. elektryczny = przyrząd dzwoniący skutkiem działania prądu galwanicznego (nacisnąć d. = zadzwonić); roślina z rodziny dzwonkowatych (fig.); d. i młotek = rodzaj gry towarzyskiej; karta z wyobrażeniem dzwonka i młotka w grze tej używana, w lm. nagie, obwisłe płatki pod szczękami koguta; brodawki pod szczęką dolną u świń; zdr. Dzwoneczek.
Dzwoniarz, ten, co robi dzwony, ludwisarz; p. Dzwonnik.
Dzwonić, bić w dzwon, poruszać dzwonem, dzwonkiem dla wywołania dźwięku; wydawać a. wydobywać z czego dźwięk podobny do dźwięku dzwonu, brzęczeć, dźwięczeć; d. na kogo = dzwonieniem wołać, przyzywać; d. na to kazanie = nakłaniać do czego, zachęcać do czego; słyszał, że dzwonią ale nie wie, w którym kościele = ma wiadomości w części prawdziwe, w części niedokładne; d-ka ruszyć, przypomnieć rzecz niemiłą; przen. brząkać, szczękać; d. zębami = szczękać, drżeć z zimna; dźwięczeć, brzmieć; dzwoni w uszach = szumi, piszczy, brzęczy wewnątrz.
Dzwoniec (-ńca), ptak wróblowaty z rodziny łuszczaków, barwy zielonkawej (fig.).
Dzwonka, rodzaj maści czyli koloru i kształtu znaków na kartach do gry, karo (f.).
Dzwonko, część, kawałek ryby, płazu = pociętego poprzecznie.
Dzwonkowaty, do dzwonka podobny; rośliny dzwonkowate = rodzina roślin dwuliścieniowych.
Dzwonkowy, przym. od Dzwonek; przym. od Dzwonka, karowy.
Dzwonnica, zdr. Dzwonniczka, wieża przy kościele, w której dzwony wiszą (fig.).
Dzwonnik, Dzwoniarz, ten, co w dzwony bije w dzwonnicy, poruszając je za pomocą sznurów.
Dzwono, część obwodu koła umocowywana na dwuch szprychach (fig.; koło, krąg, zwój, pierścień (wąż zwinął się w dzwona).
Dzwonowy, przym. od Dzwon.
Dzyndzyk, to co się dynda, wisiorek, kutasik; drobny przedmiot a. ozdoba wisząca i kołysząca się za poruszeniem; d-ki = drobne ozdoby przy łańcuszku, przy broszce i t. p.
Dźgać, pić wiele; p. Dźgnąć, Żgnąć.
