Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/134

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

ciepła i zimna; C. właściwe = ilość ciepła, potrzebna do podwyższenia temperatury jednostki ciężaru ciała o 1°C.; C. utajone = ilość ciepła potrzebna do stopienia (względnie przemiany w stan gazowy) jakiego ciała bez zmiany jego temperatury; C. zwierzęce = ciepło organizmu żyjącego; w jęz. myśl. C. = czapka (wołając na psa: daj tu C. t. j. zerwij czapkę.

Ciepło, przys. od Ciepły, uczucie ciepła (w przeciwstawieniu do zimna): nie gorąco i nie chłodno; chować się C., mieć się C. = być w dobrym bycie; być w ambarasie, w przykrym położeniu (będzie ci C.!); serdecznie (powitać C.); C. w głowie = szumno; C. jak w uchu = mieszkanie dobrze ogrzane.

Ciepłokrwiste, zwierzęta o stałej temperaturze krwi.

Ciepłomierz, narzędzie do mierzenia ciepła, p. Termometr.

Ciepłonośny, przynoszący ciepło (wiatr).

Ciepłorodny, wytwarzający ciepło, sprawiający ciepło.

Ciepłostan, średnia wysokość temperatury; średni stan ciepła jakiej miejscowości, kraju.

Ciepłostka, kalorja, jednostka ilościowa ciepła, ilość ciepła zużytego do podwyższenia temperatury jednego kilograma wody lub innego ciała o jeden stopień Celsjusza.

Ciepłota, własność ciał wydawania, wytwarzania ciepła; wyższy stopień temperatury, ciepło.

Ciepły, średni między gorącym a chłodnym, o temperaturze wyższej po nad 13° R., letni, nieostygły, grzejący; nieobojętny, serdeczny, przyjazny; przen. C. woda = człowiek przystający na wszystko, nie sprzeciwiający się, rozlazły, gamajda; C. kluski = ślamazarny, niestanowczy; dać co C. ręką = dać za życia; na C. nóżki trafić = zastać kogo jeszcze w łóżku albo zaraz po wstaniu; bogaty, majętny, dobrze się mający; C. wdowa = zamożna, posażna.

Cierkać, ćwierkać (o owadach), wydawać głos trąc jedną nogę o drugą, jedno skrzydło o drugie (świerszcz, szarańcza, konik polny); świegotać (o ptakach).

Cierlica, tarlica albo międlica, narzędzie do otłukiwania paździerzy od włókien lnu lub konopi (fig.).

Ciernić, obsadzać tarniną, cierniem grodzić.

Ciernie, krzew o kolcach ostrych, p. Tarnina; krzaki cierniste.

Ciernieć, zarastać cierniem.

Ciernik, kat, drobna rybka z kilku kolcami na grzbiecie, pospolita w wodach słodkich (fig.).

Cierniokręt, ptak, gatunek dzierzby, wbijający na ciernie schwytane owady (fig).

Cierniowaty, wyglądający jak cierń, o rzadkich cierniach.

Cierniopromienne, ryby, których pierwsza płetwa grzbietowa ma promienie cierniste (okoń, sandacz i inne).

Ciernioróg, gatunek ryby skrzelowatej.

Cierniowy, należący do ciernia; zrobiony, uwity z ciernia, p. Ciernisty; męczeński, przykry, bolesny, raniący jak cierniem.

Ciernisko, cierniowisko, miejsce cierniem zarosłe.

Ciernisty, cierniowy, usiany cierniem, kolczasty, męczący, pełny cierpień, boleści, krzyżowy.