Orszada, fr., napój chłodzący ze zmiażdżonych migdałów, cukru i wody.
Orszak, węg., grono osób, towarzyszących dla dodania komuś powagi i znaczenia, dla podniesienia uroczystości chwili, dla okazania czci; poczet, drużyna.
Ort, Orta, nm., dawna drobna moneta, w różnych krajach i czasach mająca rozmaitą wartość.
Ortel, Ortyl, nm., wyrok według prawa miejskiego niemieckiego w średnich wiekach.
Ortochromatyczna gr., klisza w fotografji = klisza, na której barwy odbijają ś., zachowując jasność sobie właściwą, klisza fotograficzna czuła na słabe promienie światła (żółte, czerwone, zielone).
Ortochromatyzacja gr., kliszy: uczynienie kliszy fotograficznej ortochromatyczną.
Ortodoks, gr., nie ustępujący w niczem od przepisów swego kościoła, ściśle ich ś. trzymający.
Ortodoksja, gr., prawowierność, ścisłe trzymanie ś. nauki i przepisów swego kościoła; nieodstępowanie od przepisów.
Ortodoksyjny, gr., prawowierny.
Ortodroma, w min., graniastosłup poziomy układu monoklinicznego.
Ortodromiczna gr., linja = linja prosta (odległość w linji prostej), w odróżnieniu od linji loksodromieznej czyli krzywej, po której zazwyczaj okręt płynie.
Ortoepja, gr., nauka o właściwym wymawianu dźwięków i zgłosek.
Ortofrenja, gr., wychowanie.
Ortognat, gr., człowiek prostozębny, o szczękach mało wystających.
Ortogon, gr., prostokąt.
Ortogonalny, łć., prostokątny.
Ortograf, gr., znawca ortografji.
Ortograficzny, gr., zgodny z prawidłami pisowni; o-ny błąd = błąd przeciw prawidłom pisowni; o-ny rzut = rysunek przedmiotu, utworzony w ten sposób, że od punktów przedmiotu prowadzimy prostopadłe na płaszczyznę, na której rysujemy i łączymy spodki prostopadłych.
Ortografja, gr., prawidła pisowni, pisownia poprawna, zbiór zasad poprawnego oddawania mowy w piśmie.
Ortoklaz, gr., kamień z rodzaju feldspatów, zwykle biały, niekiedy barwny a. przezroczysty, kryształy jego dość często spotykają ś. w granicie.
Ortolan, fr., ptak wróblowaty, stożkodzioby, śpiewający, z rodziny łuszczaków, poświerka (fig.).
Ortologja, gr. — p. Ortoepja.
Ortomorfja, gr., należyte ukształtowanie; sztuka leczenia skrzywień kręgosłupa.
Ortopedja, gr., część chirurgji, nauka, zajmująca ś. badaniem i leczeniem skrzywień i zniekształtnień ciała ludzkiego; naprostowywanie członków ciała ludzkiego.
Ortopedolog, gr., lekarz, zajmujący ś. ortopedją.
Ortopedyczny, gr., przym. od Ortopedja; o. instytut = zakład, leczący skrzywienia i nieprawidłowe kształty ciała ludzkiego.
Ortopedysta, gr., lekarz specjalista, leczący skrzywienia i nieprawidłowości ciała.
Ortopiramida, w min., piramida poprzeczna.
Ortopter, Ortoplan, gr., przyrząd latający, poruszany za pomocą skrzydeł, wprawianych w ruch przez rozkręcanie ś. sznurka kauczukowego lub wskutek szeregu wybuchów jakiego materjału eksplodującego — p. Ornitopter.
