Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0285

Odpornik, odporca, przeciwnik.

Odpowiadalny, odpowiedzialny.

Odpowiednia, odpowiednica, wyrocznia.

Odpowiednik, 1) odgrażający się, zuchwalec, śmiałek, buntownik; 2) herold wojenny, wysłaniec wypowiadający wojnę.

Odpowiedny, 1) odpowiedni; 2) odpowiadający, odporny, odwodowy; 3) zapowiadający wojnę, wypowiadający wojnę.

Odpowiedzieć, w znacz. 1) odmówić, dać odpowiedź odmowną, nie zgodzić się; 2) O. wojnę, wypowiedzieć; 3) zagrozić, zapowiedzieć (zemstę, wojnę); 4) opowiedzieć, oznajmić.

Odpowiedź, w znacz. 1) replika (w sprawie sądowej); 2) odpowiedzialność; 3) odpowiedniość; 4) oznajmienie, zapowiedź (zemsty, wojny); rozbrat, niezgoda; pogróżki.

Odpowieść, odpowiedź.

Odpór, zbijanie czyjego zdania, odprawa, protest; być na O., sprzeciwiać się.

Odprawa, odprawiny, 1) odprawienie, zwolnienie, dymisja; 2) O. (syna, córki), wyprawa, wyposażenie, usamowolnienie; 3) wyprawienie, wysłanie; 4) wyprawa, odjazd, wyjazd; 5) wyprawa, ekspedycja; 6) odprawianie, odbycie, załatwienie; 7) posyłka, wysyłka; 8) sprawa, interes; 9) odprawienie, się, odbywanie się, rozwój, postęp; 10) funkcja; 11) wykonanie, egzekucja, nabożeństwo, służba boża.

Odprawić, w znacz. 1) wyposażyć, usamowolnić (syna, córkę); 2) załatwić, uskutecznić, skończyć; 3) wykonać, spełnić, wyegzekwować; O. się, 1) rozprawić się, załatwić się z czym; 2) odpowiedzieć, wytłumaczyć się; 3) załatwiwszy się, oddalić się; przewinąć się; O. przysięgę, wykonać ją.