Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0286

Odprawka, rozgrzeszenie.

Odprawny, 1) dotyczący odprawy; pożegnalny; list O., dymisja piśmienna; list rozwodowy; 2) z którym łatwo się można porozumieć, wyrozumiały; 3) idący od strony prawej na lewo.

Odprawować, odprawiać; p. Odprawić.

Odprosić, przeprosić, przebłagać.

Odpruć, odpruwać od czego, odprowadzić, oderwać, odciągać, odwrócić.

Odprza, sprawa wzajemna, wytoczona przez pozwanego powodowi, odwód.

Odprzętnąć, sprzątnąć.

Odpust, 1) zwolnienie, dymisja, odprawa; 2) odpuszczenie, darowanie winy; 3) emerytura; 4) umorzenie długu; 5) uroczystość kościelna, połączona z odpustem kar doczesnych.

Odpuścić, 1) puścić od siebie, odprawić; 2) oddać, zwrócić; 3) wybaczyć, darować.

Odrada, odradzanie.

Odraki, Ślązacy z nad rzeki Odry.

Odrany, obdarty, obszarpany.

Odraszczać, p. Odrościć.

Odraz, 1) odbicie, odmach; 2) raz oddany, odwet; 3) odbicie, wizerunek odbity.

Odrazić, 1) odbić, odeprzeć; 2) odmówić kogo komu, zbałamucić, zbuntować; 3) oderwać, odciągnąć; 4) zrazić, zniechęcić; 5) odwietrzyć, odkazić; O. się, 1) odbić się, odzwierciedlić się; 2) nabrać odrazy, zrazić się, zniechęcić się; 3) orzeźwić się, stać się raźniejszym.

Odrazowy, natychmiastowy, doraźny.

Odraźny, 1) mogący być odrażonym, odbitym, odepchniętym; 2) odrażający, dezinfekcyjny.

Odrażać, p. Odrazić.

Odrażka, odraza.

Odrecesować się, odstąpić, usunąć się.

Odrok, urok, czary.

Odrosłka, mała odrośl.