Przejdź do zawartości

Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0081

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

duchowidz, zwolennik spirytyzmu.

Duchwałość, ufność, zaufanie.

Duczaja, trąbka, róg myśliwski.

Duczajka, mały dołek w ziemi.

Dudkować, 1) dudać, grać na dudach; 2) błaznować, robić głupstwa; 3) nadskakiwać, pochlebiać; 4) głupieć ze strachu.

Dudzić, trudzić, turbować.

Dufać, ufać.

Dufale, w zaufaniu.

Dufały, 1) ufny, hardy, pewny siebie; 2) poufały, zaufany.

Dufanie, ufność.

Dufliwy, p. Dufały.

Dufnomowny, pewny siebie.

Dufny, ufny.

Duga, ducha, duha, 1) kabłąk nad chomątem w uprzęży jednokonnej; 2) tęcza.

Dugiena, dogiena, guwernantka, ochmistrzyni.

Duhad, p. Dohad.

Dukać, duknąć, 1) skrzeczeć, rzechotać (o żabie), stękać, narzekać; 2) dukwieć, dulczeć, ślęczeć, fałdów nad czym przysiadywać.

Dukaton, dukat, czerwony złoty.

Dukwiarski, pedantyczny, drobiazgowy.

Dukwiat, dukwiący, ślęczący nad czym.

Dukwieć, p. Dukać.

Dulić, palić dulca czyli papierosa.

Duma, myśl, zdanie; z dumy czyjej, zdaniem czyim.

Dumkać, p. Dukać.

Dumnik, dumca, dumiec, człowiek dumny, pyszałek.

Dumnowładca, człowiek dumny z władzy, ambitny.

Dunąć, dmuchnąć, chuchnąć; uciec, drapnąć.

Dupla (łac.), podwójna.

Duplan (z łac. duplus = podwójny), sukno podwójnej szerokości.

Dupło, dziupla, wypróchniały otwór w drzewie.

Dupnieć, próchnieć z wewnątrz, stawać się pustym.