Dur, 1) odurzenie, obłęd, 2) środek odurzający, trucizna.
Dura, dziura.
Durniać, nazywać kogo durniem.
Durować, błaznować, robić głupstwa.
Durzeć, wpadać w odurzenie, w osłupienie.
Duszejka, duszka.
Duszetratny, p. Duszozgubny.
Duszewny, duszebny, duszny, tyczący się duszy.
Duszka, pani duszka, miłośnica, kochanka, metresa.
Duszkoby, duszkożby, oby, gdyby, bodajby.
Duszkoż kogo, o gdyby tu był!
Duszman (tur.), ciemięzca, gnębiciel.
Duszniczek, kaftan spodni.
Dusznik, wróg duszy, djabeł.
Duszobójca, duszorozbójca, zabójca duszy, gorszyciel.
Duszozgubny, duszotratny, duszetratny, gubiący duszę.
Duszyca, biedna dusza.
Dutepasy, zwątpienie, desperacja.
Dużać się, walczyć z kim, pasować się z kim, mocować się z kim.
Duże, dużo, mocno, silnie.
Dużeć, większym, silniejszym się stawać.
Dużej, bardziej, silniej; prędzej.
Dużność, dużość, wielkość, siła, moc.
Dużorosły, wysoki, olbrzymi.
Duższy, większy, silniejszy.
Duży, silny, krzepki.
Dwadziestność, podatek, wynoszący dwudziestą część dochodu.
Dwadziestoczęstny, stanowiący dwudziestą część.
Dwanasne, podwunaste.
Dwoja, p. Dwój.
Dwojcy, 1) dwa razy; 2) drugi raz.
Dwojeć, dwa razy.
Dwojenaście, dwanaście, dwanaścioro.
Dwojgo, dwojko, dwoje.
Dwojżon, dwużeniec.
Dwonogi, dwunożny.
Dwoostrzy, mający dwa ostrza, obosieczny.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0082
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.