cwałem, śpieszno; 4) czwał, galop.
Czamlet, kamlot.
Czamta, rodzaj materji jedwabnej.
Czantka, cętka.
Czapiczka, czapka.
Czar, car.
Czarczaty, (tur.), suknia, spódnica.
Czarlatan, szarlatan.
Czarnawa, czarnoziem.
Czarnokrwistosć, melancholja.
Czarnokus, dzika kaczka.
Czarnomaz, człowiek o śniadej cerze.
Czarnoresza, czernoresza, cernoresa, habit.
Czarnorobotnik, wyrobnik.
Czarnoryżca, mnich grecki.
Czarnownik, złoczyńca.
Czarnożółciowy, melancholijny.
Czarotłum, prześladowca czarowników.
Czartak, 1) lepianka; 2) strażnica.
Czarz, car.
Czasoguślnik, czasownik, guślarz, wróżbita.
Czasolicznik, czasopis, czasopisarz, umiejący określać daty wypadków historycz., chronolog.
Czasosłów, brewjarz duchowieństwa.
Czas Pański! dla Boga!
Czasu patrzeć, pilnować, aby we właściwym czasie coś się działo.
Czaszkczy, pachołek chański.
Czasy, pory roku.
Czaśnie, cześnie, docześnie, czasowo.
Czata, straż; przednia czata = straż przednia, forpoczta.
Czatostwo, czatowstwo, rozbój.
Czausz, czaus (tur.), goniec sułtański, poborca podatków w Turcji; pokojowiec sułtański.
Czawun (z niem. Zaun), płot, ogrodzenie.
Cząstnik, p. Częstnik.
Czban, dzban.
Czcia, teściowa.
Czcichuć, żądza czci, ambicja.
Czcichutny, ambitny.
Czciciel, czytelnik.
Czcić, 1) czytać; 2) częstować, podejmować u siebie.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0060
Ta strona została uwierzytelniona.
