Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/512

 TumTur 

504

---

Tumultuoso w. p. Tumulto.

Tumulus ł. grób, nagrobek.

Tundra fińs. trzęsawisko bez drzew i bez bujnej roślinności, pokryte tylko mchem liściastym, przez większą część roku zamarznięte.

Tu ne cede malis, sed contra audentior ito ł. nie unikaj złego, lecz staw mu odważnie czoło.

Tunel a. przejście podziemne poprowadzone pod rzeką lub pod górą, albo wykute w skale, dla przeprowadzenia kolei.

Tunica proprior pallio est ł. koszula jest bliższa ciała niż suknia.

Tunicella ł. ubiór, (tego sago koloru co ornat) który wkłada biskup podczas odprawiania nabożeństwa pontyfikalnego.

Tunika ł. u starożytnych suknia spodnia z białej wełny; suknia pod ornatem; część sukni kobiecej pokrywająca spódnicę sukni.

Tupet f. peruczka, pokrywająca część głowy; przen. czelność.

Tu quoque! ł. i ty także! wyrażenie ździwienia lub oburzenia na widok przyjaciela, występującego nieprzyjaźnie.

Turbacja ł. niepokój, zamieszanie, kłopot.

Turban tur. zawój turecki z tkaniny, jako przykrycie głowy.

Turbator chori ł. śpiewak mącący zgodność chóru, psujący harmonję.

Turbina ł. koło wodne, poziome, kształtu ślimakowatego, służące do poruszania machin.

Turbować ł. niepokoić, przeszkadzać.

Turf a. (törf) murawa, tor wyścigowy.

Turgor, Turgescencja, l. nabrzmienie, napływ, w botanice: napięcie tkanek roślinnych wskutek ciśnienia wody, pochłanianej przez korzenie.

Turibulum, p. Turybularz.

Turkus g. kamień szlachetny koloru zielonawo-niebieskiego.

Turma ł. najmniejszy oddział jazdy w starożytnym Rzymie.

Turma n. wieża, więzienie.

Turmalin w. minerał, kamień półszlachetny, różnej barwy, mający własność polaryzowania światła, używany w optyce, po oogrzaniu nabierający własności elektrycznych.

Turnia, skała naga stroma (w Tatrach).

Turniej f. średniowieczne