Strona:Lutnia. Piosennik polski. Zbiór trzeci.djvu/329

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
309

Taniec według obyczaju
Jest naszych dziejów obrazem,
Bo co świeci w życiu kraju,
To się tutaj zbiegło razem.

Jaki zwyczaj, jakie prawa,
Jakie serce w łonie bije
Jakie dzieje, jaka sprawa
Taki duch w tym tańcu żyje.

I z tym tańcem co my przodem
Posunęli wielkim chodem,
Idą w dziejach i na gody
Wślad wasz wszystkie dziś narody.

I gdzie tylko czczą swobodę
I powagę cenią w kraju
Cnoty niewiast i urodę —
Taniec polski jest w zwyczaju!