Ta strona została uwierzytelniona.
167
W jednym pniu silnym w ziemi się łączą,
Jeden kwiat sypią i miody sączą.
Gdy Niemiec z ciebie skórę obdziera,
Gdy cię waragska rąbie siekiera,
Ty jednak silna w następnem lecie,
Znowu też same rozrzucasz kwiecie.
Ludy słowiańskie! toż my podobnie
Jak nasza lipa, rosnąc nadobnie,
Przetrwali długie dziejowe burze,
Pioruny, grady i wichry duże.
Z gałęzi naszych cóż nie zrobiono!
Spojrzcie na Polskę nad grób schyloną.
A toż to z onej, o bracia wierni!
Krzyż się ogromny na ziemi czerni.
Z krainy serbskiej, z tej ziemi bolu,
Sterczą mogiły w Kosowem polu.
Z Czech świato-sławnych, z wielkiej Morawy
Krew płynie w srebrnych nurtach Wełtawy.
