Strona:Ludwik Stanisław Liciński - Z pamiętnika włóczęgi.djvu/77

szedł do blondynki, uścisnął jej rączkę, pogłaskał po głowie, a później kopnął nogą.
 Ona zanosiła się od śmiechu i mówiła:
 — Ten błazen obiecał mi złote kolczyki i słowa dotrzyma.
 W tej chwili kelner przyniósł tacę z kolacją, i zaczęliśmy jeść... Aptekarz opowiadał mi bardzo obszernie o balecie i o pewnych białych majteczkach. Pił koniak i chwalił, że dobry.
 Przy wejściu jakiegoś opoja oderwał się od talerza i przyklęknął...
 — Czemu to czynisz? — spytałem.
 Spojrzał na mnie pyszałkowato i odparł:
 — To bydlę ma półtora miljona gotówki...
 I... zaczęliśmy pić kawę z likierem.
 Aptekarz opowiadał mi ciągle o balecie i o pewnych białych majteczkach.
 Wysłuchałem go do ostatniego likieru i zapragnąłem, aby on mnie troszeczkę wysłuchał.
 — Powiedz mi, mój słodki aptekarzu, co też jutro będziesz czynił o tej godzinie? — spytałem?
 — Jutro? — zaśmiał się serdecznie... — Przyjdę do tej dziury, zjem kolację i będę pił kawę z likierem.