tylko głowa ich ustrojona jest w pierze, pióra pawie, kwiaty, błyskotki i w długo na tył spadające wstążki. Zamiast fartuchów perkalowych, dziewczęta, mają zwyczajnie, jak ogień czerwone, serżowe zapaski; a jeżeli noszą jasny perkalowy fartuch, wówczas stan dziewczyny przepasany jest pąsowym, szerokim pasem, spadającym długiemi końcami na przedzie. We wsiach skarbowych i po lewéj stronie Dniepru, częściéj można widziéć kwieciste jupki cycowe , albo zielone, pąsowemi ogonkami naszywane kurtki, żółte i pąsowe bóty, z wielkiemi podkowami; często tu także widziéć można na głowie dziewczyny kolorową chustkę, z pod któréj z tyłu spada warkocz, co ją odróżnia od mężatki. Noszą także czasami pończochy i trzewiki, z wysokiemi, na półowe stopy umieszczonemi korkami.
Najbrzydsze ubiory codzienne są w okolicach Korsunia, Kaniowa i Smiły; tu koszula sięga tylko do kolan, toż samo czarna ochwota i sina zapaska; cała łydka jest odkryta.
Ubior mężczyzn zwyczajny, składa świta czarna lub biała, według miejscowości.
Zimową porą na wierzch swity biorą kożuch biały, kredą natarty zwierzchu, z okrągłym kołnierzem z czarnych drobnych baranków. Czapka z baranków siwych jest cechą arystokratyczną, z czarnych, plebejuszowską. Mężczyzni noszą wąsy,
Strona:Lud ukraiński. T. 2.pdf/217
Ta strona została przepisana.
