Strona:Lombroso - Geniusz i obłąkanie.djvu/27

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

tów, ponieważ sądził, że jest bieglejszym w sztuce pisania wierszy.
Ariosto, kiedy otrzymał wieniec laurowy od Karola V, biegał po ulicach jak szalony (G. Menke. De eiarlataneria eruditorum 1880 r.). Znakomity chirurg Porta, uczestnicząc w posiedzeniach Instytutu lombardzkiego, wyrażał zawsze głośno pogardę swą i niezadowolenie z prac lekarskich, które czytano, bez względu na ich wartość; wszelkich zaś rozpraw z dziedziny nauk matematycznych i językoznawstwa słuchał bardzo uważnie i spokojnie. Schopenhauer unosił się strasznym gniewem i nie chciał płacić wcale rachunków, w których nazwisko jego napisane było przez dwa p.
Barthez przez długi czas nie mógł sypiać ze zmartwienia, powodem do którego była ta okoliczność, że przy drukowaniu dzieła jego o geniuszu (Génie), zecer zapomniał postawić akcent nad e.
Nie ogłosiłem, powiada Whyston, krytyki Chronologii Newtona, ponieważ wiedziałem, że autor zdolny jest zabić mnie za to (Argo).
Wszyscy ci, którym przypadło w udziale niezwykłe szczęście żyć w towarzystwie ludzi genialnych, zauważyli, że ci ostatni nadzwyczaj chętnie tłomaczą na złe każdy postępek osób obcych, uważają się za prześladowanych i znajdują zawsze i we wszystkiem powody do głębokiego, nieskończonego smutku i melancholii. Skłonność tę można objaśnić silniejszym rozwojem władz umysłowych, co pomaga ludziom genialnym w odkryciu nowych prawd, ale zarazem i w wynajdywaniu fałszywych argumentów dla poparcia swych dręczących przywidzeń. Zresztą, smutne usposobienie ludzi wybitnych wynika często z tej przyczyny, że będąc nowatorami w dziedzinie myśli, wygłaszają oni niejednokrotnie z energią i wytrwałością poglądy, niezgodne ze zdaniami powszechnie przyjętemi, przez co zyskują wielu przeciwników.
Ale bezwątpienia główną przyczyną ich melancholii — i niepowodzeń jest prawo dynamizmu i równowagi, rządzące również systematem nerwowym, na zasadzie którego po nadzwyczajnem zużyciu lub rozwinięciu sił — następuje reakcya i nad zwyczajny upadek tych samych sił; prawo, które stanowi, że