nie było od Fanfanika y ode mnie do PP. Hetmanów Litewskich, Xdza Sarnowskiego to wina, y Wiedeńskiego wina, a potem importunitas Xdza Szumlańskiego, który niektóre pobrał pakiety, obiecuiąc się być równo z pocztą. Teraz do PP. Hetmanów Litewskich wyprawiłem znowu Rezydenta ich Unichowskiego, aby szli przez Węgry prosto do mnie. Kozacy zaś niech idą zwyczayną drogą za drugimi, t. j. Semen y inni, bo tu iuż yest Worona y Mężyński. Kopią zaś listu do Króla Francuzkiego, przysięga Sarnowski, że posłał Xiędzu Kanclerzowi[1].
Do P. Krakowskiego pisałem przez tych ludzi, co ciało[2] prowadzili, y drugi raz przez pocztę, y przywileie posłałem. Przemyśl mam w dobrey pamięci. Do Pana Kanclerza[3] pisać, aby on expostułował imieniem moiem z Panem Marszałkiem W.[4], że to iest iego officii, i Woiewództwa tego po nim potrzebowały, aby aresztował rzeczy we Gdańsku przeszłego Podskarbiego[5], a tem bardziey y na tym fundamencie, kiedy Ablegatowi naszemu nie wydano w Paryżu kleynotów Rpltey. — Nie napisałaś mi Wć nic, m. s., co te listy sprawiły, które tenże przeszły Podskarbi dał był à Dumont. Nie mógłem zrozumieć końca listu Wci s. m. coś to opowiedziała Staroście Kowalskiemu, que Vous irez Vous même a la tête des soldats de Votre Compagnie; którzy to tak szczę-
- ↑ Księdzu Kanclerzowi. Tu oczywiście jest omyłka przepisującego te listy w owym wieku. Zapewne król o księdzu Podkanclerzym Gnińskim mówi. Kanclerzem albowiem naówczas W. koronnym, był Jan Wielopolski. Kanclerzem w. litewskim Krzysztof Pac, a Podkanclerzym litewskim xiąże Dominik Radziwiłł.
- ↑ Ciało prowadzili starosty Halickiego Kasztelanica krakowskiego, który pod Wiedniem poległ.
- ↑ Pana Kanclerza, Wielopolskiego.
- ↑ P. marszałek wielki Stanisław Lubomirski, syn Jerzego Lubomirskiego z Ligęzianki zrodzony, wziął laskę wielką po Janie III. kiedy ten królem obrany został. O nim gmin taką wieść głosi, że gdy o śmiertelności duszy był zaczął pisać dzieło, spotkał na drodze ciało niepogrzebionej dla ubóstwa niewiasty, którą swoim kosztem pochować kazał. Ta w nocy ukazać mu się miała, a zawdzięczając uczynioną sobie usługę, od mylnego o duszy człowieka odwiodła mniemania, o nieśmiertelności jej zapewniła i natychmiast zniknęła.
Tenże Lubomirski, który w roku 1702 umarł, wybudował pałac w Ujazdowie, wsi niegdyś królewskiej którą mu Rzeczpospolita w roku 1683, w nagrodę jego usług darowała; wybudował oraz pałac w Łazienkach, który król Stanisław Poniatowski później przekształcił i przyozdobił, zostawiwszy kilka pokoi takiemi, jakie w pierwszym tego domu zakładzie były. Wystawił prócz tego klasztor i kościół w Czerniakowie, gdzie jego zwłoki leżą. Zostawił z Zofii Opalińskiej córkę Elżbietę, którą Adam Sieniawski Kasztelan krakowski i hetman W. koronny za żonę pojął. Z Elżbiety Denhofownej Podkomorzanki koronnej, drugiej żony swojej, trzech miał Synów, z których starszy Teodor Krakowskim, a najmłodszy Józef, Czerniechowskim byli wojewodami. - ↑ Preszłego podskarbiego Morsztyna.
