Ta strona została uwierzytelniona.
LXXX.
Jest król, dokoła niego — dworzanie;
Jest tron i tronu jest podważanie;
Jest cnota: niecność przeciw niej kroczy;
Jest życia urok: zgon — mniej uroczy.
Jest pełnia trudu, i czczość leniwa;
Jest czysty plon, i z kąkolem niwa;
Żyć można prosto, lub żyć zawile;
Czas trwa: w nim giną znikome chwile.
Kto nie zna drogi, idzie zboczeniem —
Puszczą nadziei, knieją rozpaczy, —
Jak w labiryncie błąka się, tuła:
Lecz kto świadomy, kto widzi, baczy;
Kto umie rządzić światłem i cieniem:
Przed tym się prosta droga rozsnuła.
