Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/42

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
30

gdzieś Ty został dzieckiem, i ja dzieckiem został; abyś mnie rączką Twoją pobłogosławić raczył; Pobłogosław serce moje, aby czyste i niewinne Ciebie kochało; pobłogosław rozum mój aby pokorny i uległy przyjmował wiary tajemnice; pobłogosław wolę moją, aby prosta i szczera Ciebie tylko szukała! Daj mi łaskę, abym z Tobą i przez Ciebie, dzieckiem zostawszy, z Tobą i przez Ciebie rósł w łasce u Boga i u ludzi!

W czasie Lekcyi (Epistoły).

O Panie! naucz mnie milczeć, naucz mnie mówić, abym milczeniem i mową moją oddał chwałę imieniowi Twemu!
Tyś mnie nauczył mówić przykładem Twoim, Tyś mnie przykładem Twoim milczeć nauczył. O Panie! daj, abym we wszystkiem Ciebie wiernie naśladował!
Chcę milczeć, gdy idzie o chwałę moję; chcę mówić, gdy idzie o chwałę Twoję!
Chcę milczeć, gdy idzie o ujęcie sławy bliźniego; chcę mówić, gdy idzie o obronę jego!
Chcę mówić głośno przed całem światem, wyznając wiarę moją, pamiętając na słowa: „Kto mnie wyzna przed światem, tego ja wyznam przed Ojcem moim!“
Chcę głośno dziękować, chcę cicho cierpieć!