Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/252

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
240
Nadzieja

Przyszłość kryją chmury mgliste,
Ścieżka życia wąska, ciasna
Ale nad nią świeci jasna
Gwiazda - Krzyż Twój Jezu Chryste!
Pójdę za nią - z łzami w oku
Ja sierota smutna, biedna,
Lecz nie pójdę sama jedna,
Bo Ty będziesz przy mym boku!
Ty mnie wołasz: chodź bez trwogi
Krzyż ten winy twe zagładzi;
Miłość ciebie doprowadzi
Tam gdzie pokój wieczny, błogi.

(Pamiątka jedności).




Miłość

W pośród krętych świata dróg,
Zmienny, rzeczy ludzkich tok! -
By Cię nię nie starł duszy wróg
Zwróć do krzyża błędny krok!
Tam Twój Zbawca, Ojciec, Pan,
Co za ciebie życie dał
Byś na widok jego ran
W téj miłości wiecznie trwał.
Kochaj! bo to z krzyża głos
Miłośc to jest krzyża kwiat;