Przejdź do zawartości

Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/201

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
189

z miłości Chrystusa powinniśmy czynić dobrze bliźnim naszym. Chrystus Pan świat zbawił a świat go ukrzyżował; cóż dziwnego, że my dobrze czyniąc ludziom, niewdzięczność odbierać będziemy! Czyż nie dość dla nas nagrody, że dla miłości Chrystusa możemy coś dobrego uczynić i zawołać do niego:
Panie Jezu Chryste wypiętnuj obraz Twój na duszy mojéj, niechaj oczy moje Ciebie tylko widzą, niechaj uszy moje Ciebie tylko słyszą, niechaj myśl moja o Tobie tylko pamięta, nichaj rozum mój Ciebie tylko poznaje, niechaj wola moja Twoją tylko wypełnia wolę, niechaj serce moje Ciebie tylko kocha! W tobie mam wszystko, bez Ciebie nie mam nic! Daj mi odwagę i miłość Weroniki, abym się w słowie i uczynku nie wstydził imienia Twojego! Niechaj obraz męki Twojéj, będzie ciągle przed oczyma memi, abym nigdy się nie żalił w cierpieniach moich ale zawsze się żalił, że tak mało mam cierpliwości i miłości! Panie daj mi miłość krzyża Twego, abym się nauczył kochać i błogosławić krzyż mój! O to Cię proszę Panie Jezu Chryste, przez zasługi Twoje, który żyjesz i królujesz Bóg w Trójcy świętéj jedyny na wieki wieków. Amen.

(jak wyżéj)