Strona:Kobiety antyku.pdf/72

 W opowieści Plutarcha Chilonida wygłasza przejmujące przemówienie do ojca. Wskazuje mu, że najpierw prowadziła życie w smutku i opuszczeniu, kiedy on był na wygnaniu. A teraz kiedy jest znowu królem ma dalej cierpieć w opuszczeniu? Przecież nie może wrócić do domu ojca i spokojnie patrzeć na śmierć męża. Jeżeli on teraz nie może przebłagać twojego gniewu i skłonić się do litości przez łzy swej żony i swych dzieci, poniesie karę za swą złą wolę, karę nawet cięższą, niżbyś ty pragnął: będzie musiał patrzeć, jak jego najukochańsza żona umiera przed nim! Bo jak ja, żyjąc potem mogłabym spojrzeć w oczy innym kobietom, jeśliby mnie jako błagalnicy nie wysłuchał ani mąż ani ojciec.
 Leonidas ustąpił, kazał Kleombrotosowi pójść na wygnanie, zachował go przy życiu. Córkę jednak prosił, żeby została z nim, skoro ją tak kocha, że dla niej dał możność ratunku Kleombrotosowi. Chilonida jednak poszła na wygnanie wraz z mężem i dziećmi. I kończy tę opowieść Plutarch najwyższą pochwałą: I gdyby Kleombrotos nie był zaślepiony żądzą pustej sławy, musiałby wygnanie z taką żoną uważać za większe swe szczęście niż samo królowanie.
 O trzeciej z bohaterek, których losy wiążą się z walką między Leonidasem II i Agisem IV, nie wiemy wiele. Wspomina o niej Plutarch w żywocie Kleomenesa. Była to żona Agisa IV Agiatis. W momencie śmierci męża była młodziutką kobietą z nowo urodzonym dzieckiem. Była córką bardzo bogatego Spartiaty, Gylipposa i jak podaje Plutarch mogła liczyć na odziedziczenie wielkiego majątku. Zapewne i ten wzgląd kierował Leonidasem II, kiedy ją zmusił do małżeństwa ze swoim snem Kleomenesem, choć Plutarch jako motyw podaje obawę króla, aby nie ożenił się z nią kto inny. Kleomenes według Plutarcha był jeszcze za młody na męża. Agiatis odznaczała się wszelkimi cnotami i z opisu Plutarcha można wnosić, co wtedy było szczególnie w kobiecie cenione. Otóż kwitnącą pięknością wyróżniała się wśród wszystkich ówczesnych Greczynek, a do tego była kobietą bardzo uczciwych i czystych obyczajów. Broniła się też bardzo przed przymusem małżeństwa z Kleomenesem. Niemniej jednak, chociaż na zawsze znienawidziła Leonidasa, dla Kleomenesa była według Plutarcha wierną i kochającą żoną. Co więcej zdołała go skłonić do dzielenia z nią wspomnień o Agisie IV i o jego planach. Z opowiadania Plutarcha zdaje się wynikać, że to