Strona:Kobiety antyku.pdf/48

jeszcze u Menelausa, aby go namówić do szybkiego powrotu na Itakę. I tak oto przemawia do niego:
 Telemachu nie godzi się dłużej przebywać poza domem: zostawiłeś swoje mienie, a w domu tę zgraję zuchwałą. Żeby ci tylko nie zjedli, nie rozgrabili wszystkiego, gdy będzie tak wędrował na próżno! Proś jak najprędzej gromkiego Menelaosa, by cię odesłał, jeśli chcesz zastać w domu twą nieskazitelną matkę. Już bowiem ojciec i bracia nalegają, aby poślubiła Eurymacha: swoimi darami przewyższa on wszystkich zalotników, a jeszcze wciąż wiano powiększa. Żeby ci bez twej wiedzy majątku z domu nie wyniosła! Wiesz przecież jakie jest serce kobiety: woli dbać o dom tego, kogo poślubi, o dawniejszych zaś dzieciach i o zmarłym małżonku swej młodości już nie pamięta, niefrasobliwa.
 Jest to wprawdzie sentencja ogólna o kobietach, ale wypowiedziana w pewnym powiązaniu z Penelopą. Z tego typu wzmianek o dwuznacznym zachowaniu się Penelopy powstaje nieco inny obraz wzorowej Penelopy, mądrej kobiet (tekst Odysei nieraz podkreśla jej mądrość i spryt), która umiejętnie gra na zwłokę, nie podejmując ostatecznej decyzji kryjąc się pod pozorną biernością i niezaradnością.
 W pieśni XVI Telemach po powrocie ze swej wyprawy zapytuje wiernego sługę Eumajosa, co się dzieje w domu, czy matki w czasie jego nieobecności nie poślubił któryś z zalotników. I otrzymuje odpowiedź: Trwa ona mężnie w swym domu, w smutku i łzach trawiąc noce i dnie. Sam jednak Telemach kilknaście wierszy dalej mówi o swojej matce: a u mojej matki serce na dwoje się waży: czy ma tu przy mnie pozostać i mieć o dom staranie przez szacunek dla mężowskiej łożnicy i z lęku przed głosem ludu, czy też pójść za tym z Achajów, który jest wśród zalotników najlepszy i daje najwięcej.
 W pieśni XIX Penelopa raz jeszcze opowiada swoją historię Odyseuszowi kryjącemu się pod postacią żebraka, Odyseuszowi, którego nikt z jego bliskich nie poznał w przebraniu. I tutaj podkreśla swój smutek po opuszczeniu jej przez męża, natarczywość zalotników, swój podstęp z tkaniem i pruciem tkaniny.
 Odyseusz nie poznany zmyśla życiorys i opowiada, że gościł w swoim domu jej męża wracającego spod Troi i zapowiada rychły jego powrót.
 Odyseusza rozpoznała jego dawna piastunka Eurykleja, ale na