Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/116

mówię. Zresztą o co mamy się sprzeczać? Nie podobało się, jedź pan z Bogiem.
 — Jak raz! pocóż przyjechałem, szkoda kosztu... kupić nie kupić, a potargować można. Gałgaństwo to, widzę że gałgaństwo, ale obejrzę szczegółowo, o cenę zapytam. Drukowano, że przystępna. Ileż to naprzykład rubli?
 Pan Michał wymienił sumę. Dziwirejko śmiechem wybuchnął.
 — Komedya! ot komedya warszawska!
 — Panie!
 — No, no, w handlu niema gniewu, a ja człowiek szczery, co czuję powiadam. Nie krzyw się, panie dobrodzieju, a chodź, po polach oprowadź, pokaż tę całą biedę; krówki wasze, koniki, owieczki, budynki. Bułkę kto kupuje i to na wszystkie strony obejrzy.
 — A no to chodźmy — rzekł pan Michał. — Każę Walentego zawołać.
 — Cóż to za taki Walenty?
 — Karbowy mój.
 — Chłop?
 — Zdaje mi się, że chłop.
 — Mówią, że pod Warszawą i chłopi lubią blagować, powietrze takie snać.
 — Przestań-że pan raz nareszcie z tą blagą!
 — No ładnie, przestanę, chodźmy w pole, tylko ja szczerze panu powiem, głodny jestem. Przyjedź pan do nas pod Suwałki, obaczysz jak uczęstujem.
 — Ależ z największą przyjemnością, najchętniej, bardzo proszę. W tej chwili każę podać.