Strona:Klemens Junosza - Z pola i z bruku.djvu/40

— 36 —

z innego stanowiska, a i sąd inny wypadnie, nie będziesz nimi pogardzał, ani nie uczujesz do nich nienawiści. Tacy są, bo innymi być nie mogą. Oto i wszystko, taki jest mój sposób widzenia.
 — Ja się na to zdobyć nie mogę. Mnie wszystko truje.
 — Bo zdziczałeś w swojem osamotnieniu, przyjedź no do nas, na kilka tygodni, na odpoczynek, my cię wyleczymy z mizantropii.
 — Jakto my?
 — Ano, ja, moja żona, moje dzieci, nasz dom, wreszcie natura, przyjedź.
 — Chciałbym, ale...
 — Chciałbyś, to...
 — Ciężko... zaskorupiłem się jak ślimak, nabrałem przyzwyczajeń różnych...
 — Przemóż się.
 — Tak to niby łatwo!
 — Więc każ sobie.
 — Albo to można?
 — A widzisz... Innymbyś chętnie rozkazywał, a sam nad sobą władzy nie masz... No cóż, przyjedziesz?
 — Przyjadę.
 — Pamiętaj...
 Przyjaciele uścisnęli się i w parę godzin później pan Stanisław znalazł się w domu u siebie.
 Na jego spotkanie wybiegła śliczna kobieta i troje szczebioczących dzieci.