Strona:Klemens Junosza - Synowie pana Marcina.djvu/78

jest. Podobno z okowitą ma być znowuż inaczej. Ten interes dla nas dziś nie wiele wart, a po zmianie nie będzie nawet nic.
 — Pan przecież drzewem handlujesz.
 — To także nie wiele warto...
 — Nie gadaj... dorobiłeś się ładnego grosza... Może nie?
 — Nie zaprzeczam... grosz ładny, tylko...
 — Tylko co?
 — Za mało go jest, tartak stary, ciągłe się psuje, ciągle reparacya, tego więc znów za dużo jest... Nigdy porządnej proporcyi nie ma.
 — A jakże ze zbożem?
 — Nic dobrego.
 — Nie ma widoków?
 — Są... paskudne... Teraz na zboże nikt nie patrzy, nie wiem co dalej będzie... Handlarze zbożowi pokapcanieli, młynarze też nie mają słodkiego życia... Bardzo brzydkie widoki, nie ma o czem gadać...
 — Owszem, jest... trzeba myśleć jak się ratować,
 — Co nasze myślenie pomoże?
 — Zawsze coś...
 — Nie, panie... na zły czas jest tylko jedno lekarstwo: dobry czas; skoro zły mija, to dobry nastaje. Zawsze tak bywało na świecie, proszę pana, i nie napróżno ludzie mówią: „czas płaci, czas