Strona:Klemens Junosza - Suma na Kocimbrodzie.djvu/14

Co, u dyabła!? Starzejemy się, widać, mój panie Korkiewicz, tracimy pamięć...
 — Nie bardzo... Pan mecenas wygląda jeszcze ślicznie, jak panienka...
 — Bzika masz!?
 — Nie zdaje mi się, panie dobrodzieju. Kocibród... proszę ja kogo... Gubernii wprawdzie nie znam, za miasto nie wychodzę, chyba niekiedy na spacer, ale w hypotece jestem jak w domu... a dalibóg, nie przypominam sobie, żebym kiedy miał w ręku księgę Kociegobrodu... Dla pewności, sprawdzę; chociaż wiem dobrze, że takiej niema. Czy to pilna rzecz?
 — Dość pilna...
 — W takim razie pójdę zaraz...
 — Jeżeli nie masz nic ważniejszego do roboty, to idź...
 Korkiewicz zdjął z wieszadła palto i strasznie wypłowiały kapelusz, ubrał się i wyszedł z kancelaryi; adwokat zaczął przeglądać jakieś akta, lecz przerwał mu tę czynność młody człowiek, który śmiałym, posuwistym krokiem wszedł do kancelaryi.
 — Pana Józefa Malwińskiego, dawno niewidzianego, witam!... Cóż to za wiatr