Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/41

cóż to, nie wolno panu mieć sługi, sam pan sobie ma jadło gotować, stanąć do balii, albo do żelazka do prasowania? Co mają pleść, a choćby pletli, to niech im języki popuchną i tyle!
 — Ja z tobą nie mogę dojść do ładu — a jednak tak jak powiedziałem być musi... Zapłacę ci zasługi do końca roku, oprócz tego, żeś była życzliwa i wierna dam ci wynagrodzenie oddzielne, ale tu dłużej być nie możesz i trzeba koniecznie, żebyś wyjechała, jeżeli nie jutro to w tym tygodniu koniecznie. Tak musi być.
 — Musi?
 — Tak.
 Agata zwróciła się ku drzwiom.
 — Zaczekajże — weź pieniądze.
 — Nie wezmę.
 — Dla czegoż to?
 — Bo nie.
 Rzekłszy to wyszła.
 Pan Bolesław chodził długo po pokoju, potem kazał podać obiad. Usługiwała Katarzyna. Po obiedzie poszedł w pole, zkąd wrócił dopiero wieczorem. Na dziedzińcu spotkał Mordkę.
 — Co chcesz? zapytał z gniewem.
 — Nic nie chcę, tylko mi trochę jest dziwno.
 — Z jakiego powodu?