Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/69

jadło. A czy my wszyscy nie chcemy jeść?... my też chcemy. Rozumiesz teraz, końska głowo?
 Słyszałem.
 — Ale co słyszałeś?
 — To, że ojciec powiedział, iż jestem końska głowa.
 — Ojciec powiedział prawdę.
 Symcha zamilkł, ale za wygranę nie dał; szedł jakiś czas w milczeniu, nareszcie nagle zagadnął:
 — Ojciec ma przy sobie trochę pieniędzy?
 — Mam; co ci do moich pieniędzy?
 — Coby ojciec zrobił, żeby ojcu kto te pieniądze chciał wyciągnąć?
 — Nie wymów w złą godzinę, paskudniku! — rzekł Imć pan Dawid i machinalnie za kieszeń się chwycił.
 — Zapewne gniewałby się ojciec na tego człowieka?
 — Jabym... jabym mu oko wybił! Co to jest brać cudze? To nie wolno...
 — Ja już teraz nie rozumiem nic.
 — Czego nie rozumiesz? Kto bierze cudze, to jest złodziej...
 — A jeżeli on potrzebuje żyć, jeżeli ma żonę, dzieci, chce chleba... to na co ma pytać, skąd ten chleb jest? Aby go dostał...