Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/141

nalazł źródło bardzo taniej okowity. Co mi do tego? On jest ryzykant, niech sobie będzie ryzykant.“
 Matka także zawiązała z synem rozmowę.
 — Ty zapewne cieszysz się? — rzekła.
 — Z czego mam się cieszyć?
 — Dostajesz młodą i ładną żonę.
 — Co mi z tego?
 — Będziesz miał żonę.
 Symcha ręką machnął.
 — Jakto, więc cię to nic nie obchodzi?
 — Dlaczego mnie ma to bardzo obchodzić? Zona... wielka rzecz. Każdy musi mieć żonę i ja będę miał żonę; gdzie kto widział żyda bez żony? Żebym to ja tylko miał żonę, a nikt więcej na świecie, to możebym się z tego smucił, albo możebym się cieszył... nie wiem; ale ponieważ wszyscy żony mają, to co za szczególny powód do radości?
 — Ależ ona jest bardzo ładna dziewczyna.
 — Niech sobie będzie ładna.
 — Ona jest młodziutka.
 — Ja temu nic nie winien.
 — Wiesz co, Symcha, że ty jesteś wielki paskudnik.
 — I to może być.