Strona:Klemens Junosza-Z antropologji wiejskiej.pdf/20

 — Aj waj! pewnie będzie bal!.. ja już szykuję całe dwa półkwaterki!
 — Więcej...
 — Kwartę?
 — Więcej!
 — Garniec?
 — Trzy garnce!!
 — Wiele, wiele wy powiedzieli, panie sołtysie... trzy?
 — Trzy!..
 — Weźcie wy sobie pomacajta pulsu... a wieta wy gdzie człowiek ma puls?..
 — Ja ci pomacam łeb, ino wezmę cego twardego do garści — dawaj i tylo!
 Żyd poskoczył do beczki i toczyć zaczął wódkę w garniec blaszany.
 Onufry zażył tabaki i przystępując do sołtysa zapytał:
 — Tedy na ten przykład, jako nawet i w piśmie jest, że była se winna winnica i robotniki przychodzili, jeden do dnia, drugi od podwieczorka, a zapłata każdemu była wsio wraz; tedy powiadam na ten przykład grzecznie, mój Józefie, mój sołtysie, według jakiego jenteresu te trzy garnce ma Mendel dać?.
 — Mądreś-ta wy... ale i mądremu czasem się uda rzec ni w pięć ni w dziewięć.
 — Oho!
 — A juści! Gdzie to macie pisane, żeby ja, biedno-wolski sołtys, gospodarz Józef Gwizdał, nie mógł postawić dla uczciwej kompanii trzy garce gorzołki?.. Taka moja wola i skutek... Wy kumowie, przyjaciele i chłopcy pijta, jako was proszę po grzeczności — a ty Mendlu, ruchaj się i tocz — bo takie twoje psie prawo.!! Gospodarstwo se mom, urząd swój mom... pieniądze mom — a wola moja kupić, to kupuję!