Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/247

ono w sobie dość gestykulacyi groźnej, wyrazów przykrych i przekleństw niemiłych do słuchania, ale Izrael Meir przyjął to z pobłażliwym uśmiechem.
 — Ja bardzo żałuję — mówił — że się tak stało. Ja wiem, że się źle stało, ale...
 — A kto temu winien? Kto temu winien? — krzyczał Karawaner.
 — Czy wy nie wiecie kto?
 — Ty jesteś winien, ty!
 — Dziwne macie wyobrażenie o sprawiedliwości, panie Szymonie. Jakto? Więc, że kobieta zrobiła wam krzywdę, to winowajcą ma być Izrael Meir? Dlaczego Izrael Meir?
 — Bo on jest swat!
 — Tak, a gdybym wam był nastręczył żonę, jak złoto, z której bylibyście kontenci — to czy dostałbym od was wynagrodzenie nad umowę? Źle sądzicie, panie Karawaner, dalibóg źle! Kto mógł się spodziewać, że ona taka będzie?
 — Niech ją dyabli wezmą!
 — Niech wezmą! Daję wam uczciwe słowo, że nie robiłbym opozycyi w takim wypadku, a nawet, gdybym to widział, nie krzyczałbym gwałtu! Nie