Strona:Klemens Junosza-Czarnebłoto.pdf/340

 Z wielkim trudem udało się uspokoić wzburzone umysły. Na szczęście, z bocznej drogi od Kopytkowa, nadjechała także fura, pełna żydów.
 — Dokąd jedziecie?
 — Do Zatraceńca.
 — I wy także?
 — Co chcecie? Pan Bóg daje licytacye dla wszystkich.
 — Prawda, ale spodziewamy się, że nie zechcecie nam psuć interesu?
 — Nie ma o czem mówić, zróbmy współkę.
 — Zróbmy współkę — rzekł Jankiel Bas. — Tak postępowali nasi dziadkowie, nasi ojcowie, tak należy robić i nam. Jakie są wasze warunki, ile chcecie zarobić?
 Na obydwóch furach zrobił się taki wrzask, iż nie można było dojść, o co chodzi.
 Jankiel Bas wrzeszczał na całe gardło:
 — Cicho, cicho, powoli! Niech jeden mówi. Kto jest u was główny macher do tego interesu?
 — Icek Szpindler.
 — Bardzo dobrze, owszem. Szpindler jest znany, jest osoba, niech Szpindler złazi z fury.
 — Niech Jankiel złazi też.
 Dwaj delegaci wygramolili się z wozów i zaczęli pertraktacye na stałym gruncie, na piasku.
 Narada trwała niedługo; w kwadrans stanęła