Strona:Klejnoty poezji staropolskiej (red. Baumfeld).djvu/402

komyślny salonowiec: z rzęsistym profitem — z sutym zyskiem, naddatkiem.
 Bankrut. Tak nazwaliśmy część satyry p. t. „Reduty“, malującej przeróżne typy stołeczne (warszawskie).
 Kość święta z kryształowej skrzynie — relikwje: ekwipaż — powóz: gołota — człowiek bez żadnego mienia, „goły“: smażywiecheć — skąpiec, sknera; klucz — grupa majątków ziemskich: świstaków — ludzi lekkomyślnych; na oferty miłosne — na ofiary, podarunki m.; z łuszczybochenków — z wyjadaczy; Barcellona — miasto w Hiszpanji; Berna (Berno) — miasto w Szwajcarji: ficygerna — kobieta lekkich obyczajów, kokota: klauzury — celi (mniszej): akwawitą — wódka; zawinąwszy w papierek honor i sumienie — poręczając podpisem oddanie długu w terminie bez możności dotrzymania zobowiązań: do swojej łupieży — do tego, co jemu pan ów złupił, zrabował: dał się z pana obnażyć — dał się obedrzeć ze wszystkiego, co jest „pańskie“.
 Chudy literat. Najpopularniejsza z satyr Naruszewicza, wyszydzająca smutny stan czytelnictwa w ówczesnej Polsce.
 Appollo ci swym duchem czczy żołądek puszy — A. natchnieniem (zastępuje ci jedzenie): przy gnojowym Parnasie — mieszkanie tego poety znajduje się gdzieś blisko chlewu: w wacku — w worku, w sakiewce: Hellikon — siedziba muz, niby rezydencja poezji: mecenasy — opiekunowie artystów (od: Mecenasa, który w Rzymie opiekował się poetą Horacym); szalbierz — oszust, wyzyskiwacz: swą zabawą (od książki się zasłania) — swem zajęciem: zabawny — zajęty: palestrant gmerze w kartach — prawnik (adwokat) szpera w aktach, papierach: nad tuzem — nad kartą (do grania): wytyczne — danina dla księdza, dziesięcina: Farska ulica — na Starem Mieście w Warszawie: na święconem drzewie — na ambonie, kazalnicy: Tacyt — historyk rzymski, ur. 54 r., umarł około 100: „Sejm szatański“ — dziełko satyryczne, wydane w XVII wieku: patron — adwokat; radomska rada — konfederacja radomska; sejm, który miał na myśli ów szlachcie, odbył się po tej konfederacji w r. 1767—8: ambasador rosyjski uwięził na nim i wywiózł z kraju trzech senatorów: „Przyjaźń patryjotyczna“ dziełko A. Kamińskiego: kordon — wojsko na granicy między trzema dzielnicami rozebranej wówczas Polski (1773): powyrzucali z kronik i Wandy i Lechy — bajeczne dzieje Polski pominął sam Naruszewicz w swojej Historji narodu pol., którą pisać zaczął w r. 1774 (wydał pierwsze 6 tomów 1786); dryjakiew — lekarstwo: Złota Bania — miasto na Węgrzech: wendeński podstoli — podstoli (tytuł dworski) z miasta Wenden w Inflantach: tynf — moneta.
 Walka mnichów. „Monachomachia“ (z greck.: „mona-