Strona:Kirgiz (Zieliński).djvu/014

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

« Berkut[1] z gniazda, gdy dzieckiem
Wzięty sidłem łowieckiem,
Sądzisz, — zbratał się z tobą... człowiecze!..
O!. poczekaj... niech z wiosną
Pióra w skrzydłach podrosną,
Puść go tylko — on wie, gdzie uciecze. —



« Koniu! — i ty u toku
Tęsknisz, choć ci obroku
Ani wygód nie zbywa stajennych. —

  1. Berkuty, są to wielkie orły stepowe, których Kirgizi układają do polowania.