Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezye T. 7.djvu/176

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Mistrzu! Te laury, co Twą głowę wieńczą,
te — nie uwiędną nigdy! Z Twoich słów,
tętniących męztwem i mocą młodzieńczą,
przyszłych pokoleń wychowa się huf —
i Ciebie, wielki poeto, powoła
do narodowych pamiątek kościoła...