Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezye T. 6.djvu/218

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Rzekł jej chmury wiążący Zeus potężny: »Boga
ani człeka się lękaj, Hero, taka mnoga
złota mgła nas otoczy, że nie dojrzy ciebie
sam Helios wszystkowidny, najświetniejszy w niebie«.
Rzekł i ścisnął w objęciach swą żonę Kronida:
boska ziemia pod nimi młode trawki wyda,
zakwitnie wnet lotusem rośnym i szafranem
i wonnym hyacyntem za łoże pod panem.
Legli chmurą się gęstą, piękną i złocistą
kryjąc; rosa z jej łona perli się przejrzysto...