Strona:Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Poezje Ser. 8.djvu/154

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Wnijdź, o uśmiechu wdzięczny,
religjo duszy samej,
niech twój palec miesięczny
tknie rdzawe życia bramy.

Znijdź z dalekich bezdeni
w srebrnym księżyca maju,
Światło, Ciszy, Przestrzeni,
dawna religjo Raju.